Εκτίμηση επιπτώσεων των καταγμάτων ισχίου στην καθημερινή ζωή των ασθενών.

Abstract

Τα κατάγματα ισχίου, η πιο δραματική επιπλοκή της οστεοπόρωσης στους ηλικιωμένους, αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα για το σύστημα υγείας με πολλές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες. Είναι άμεσα συνδεδεμένα με σημαντική θνησιμότητα (ποσοστό 5 20 %), και νοσηρότητα και επηρεάζουν ποικιλοτρόπως την ποιότητα ζωής των ασθενών που συνήθως χρειάζονται αρκετό χρόνο για να αποκατασταθούν, με οικονομικό κόστος πολύ υψηλό. Πολλοί συγγραφείς έχουν ερευνήσει την επιδημιολογία των καταγμάτων ισχίου. Παρότι αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι τα κατάγματα ισχίου επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών και την καθημερινή διαβίωσή τους, δεν υπάρχει επαρκής μελέτη και βιβλιογραφική τεκμηρίωση για τις επιπτώσεις τους αυτές. Επίσης δεν είναι σαφές το μέγεθος των αλλαγών πριν και μετά από ένα κάταγμα, ενώ υπάρχουν και διαφορές ανάλογα με την γεωγραφική προέλευση του δείγματος. Το έλλειμμα στοιχείων που αφορούν την ελληνική πραγματικότητα είναι εμφανές, με εξαίρεση κάποιες εργασίες οι οποίες διερευνούν κάποιους επιδημιολογικούς δείκτες. Ερέθισμα για την πραγματοποίηση αυτής της πτυχιακής εργασίας ήταν η επιθυμία για την παρουσίαση μιας ολοκληρωμένης εικόνας του προβλήματος των καταγμάτων ισχίου από την ελληνική πραγματικότητα, η οποία να περιλαμβάνει μελέτη του πολύπλευρου ρόλου του νοσηλευτή στην αντιμετώπιση και στην πρόληψή τους. Η παρούσα πτυχιακή εργασία αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο, το γενικό, περιλαμβάνει μια γενική αναφορά στην ανατομία και βιομηχανική της άρθρωσης του ισχίου, ενώ επίσης ανασκοπεί στοιχεία που αφορούν στην επιδημιολογία, στην παθοφυσιολογία, στους αιτιολογικούς και προδιαθεσικούς παράγοντες και στις θεραπευτικές μεθόδους των καταγμάτων ισχίου. Επίσης γίνεται αναφορά στη συμβολή του νοσηλευτή στη θεραπεία αυτών των καταγμάτων καθώς επίσης και στα προληπτικά μέτρα που μπορούν να ληφθούν για την μείωση της επίπτωσής τους. Θα δοθεί έμφαση στην οστεοπόρωση αλλά και στις πτώσεις που είναι οι κύριες αιτίες των καταγμάτων αυτών στους ηλικιωμένους, αλλά και στην σημαντική συμβολή της συνεργασίας των μελών της θεραπευτικής ομάδας στην βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων της αντιμετώπισης. Τέλος θα γίνει αναφορά στην συμβολή του κοινοτικού νοσηλευτή και στην βοήθεια που μπορεί να δοθεί στους ασθενείς με κάταγμα ισχίου στα πλαίσια της εφαρμογής των προγραμμάτων «κατ οίκον νοσηλείας»,τα οποία είναι ικανά να βοηθήσουν ώστε να αδειάσουν πολλά κρεβάτια από τις ορθοπεδικές κλινικές. Στο δεύτερο μέρος, το ειδικό, παρουσιάζεται η αναδρομική μελέτη που πραγματοποιήσαμε σε δείγμα ασθενών που νοσηλεύτηκαν στην ορθοπεδική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου (Πα.Γ.Ν.Η.), προκειμένου να συλλέξουμε επιδημιολογικά και άλλα στοιχεία, τα οποία να δίνουν μια αντιπροσωπευτική εικόνα του προβλήματος από την τοπική κοινωνία της Κρήτης. Δόθηκε έμφαση στις αλλαγές που επήλθαν στην ποιότητα ζωής, στις καθημερινές δραστηριότητες και στις κοινωνικές σχέσεις των ασθενών. Επίσης αναζητήθηκε και κωδικοποιήθηκε η πορεία της θεραπευτικής αντιμετώπισης και τα συστατικά στοιχεία που την αποτελούν.