Νοητική υστέρηση και συναισθηματικές ανάγκες : Ο ρόλος και η οπτική των μητέρων.

Abstract

Τα παιδιά με νοητική υστέρηση είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας που μας απαρτίζει αποτελώντας μια ευαίσθητη μερίδα με ιδιαίτερες ανάγκες. Αποτελεί πια σημαντικό κοινωνικό ζήτημα όχι μόνον στην χώρα μας αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Όλες οι αναπτυγμένες χώρες έχουν επιδοθεί στην επιστημονική διερεύνηση και την πρακτική αντιμετώπιση του θέματος, προσπαθώντας να επιτύχουν, όσο το δυνατόν, την έγκαιρη πρόληψη, την αγωγή και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των ατόμων αυτών. Εξ ανέκαθεν τα παιδία με αναπηρίες είτε νοητικά είτε σωματικά χρίζουν ειδικής μεταχείρισης. Μέσα σε όλο το συνονθύλευμα των φορέων, οργανώσεων, κρατικών μηχανισμών που τα περιβάλλουν για την καλύτερη ποιότητα ζωής τους, όπου περιλαμβάνει, διαπαιδαγώγηση, εκπαίδευση, ψυχαγωγία, φροντίδα κύριος ρόλος καθιστάτε αυτός της μητέρας. Η μητέρες ατόμων με νοητική υστέρηση στην Ελληνική κοινωνία είναι ως επί το πλείστων και οι κύριοι φροντιστές των παιδιών. Ο βαρυσήμαντος ρόλος αυτός ταυτόχρονα τους προσδίδει και μια άλλη οπτική, μέσα από την επαφή τους με τα παιδιά. Κρίθηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρων από τα μέλη της συγκεκριμένης ερευνητικής εργασίας η περεταίρω διερεύνηση αυτού του ρόλου. Έτσι, η συγκεκριμένη έρευνα πραγματεύεται την καθημερινότητα των οικογενειών που έχουν παιδιά με νοητική υστέρηση. Εστιάζει μεθοδικά στον ρόλο και στην οπτική των μητέρων, τον τρόπο όπου διαχειρίζονται τις καθημερινές συναισθηματικές αντιδράσεις, το χειρισμό των συναισθημάτων που βίωσε όλη η οικογένεια κατά την ανακοίνωση, όσο και μετέπειτα, την αντιμετώπιση που είχαν από το κοινωνικό περίγυρο τους, τους φόβους και τις ανασφάλειες που οι ίδιοι εκφράζουν για το μέλλον των παιδιών αυτών. Στο θεωρητικό μέρος γίνεται βιβλιογραφική ανασκόπηση των πιο πάνω τόσο στην ελληνική, όσο και στη ξενόφωνη βιβλιογραφία, ενώ στο ερευνητικό μέρος μέσω ποιοτικών συνεντεύξεων, από δείγμα 7 μητέρων παιδιών με Νοητική Υστέρηση, αναλύονται τα πρώτα συναισθήματα κατά την ανακοίνωση, όσο και μετέπειτα, οι αντιδράσεις του οικογενειακού, συγγενικού, φιλικού περιβάλλοντος, καθώς και η αντιμετώπιση από το κοινωνικό περίγυρο.