Βέλτιστος σχεδιασμός μηχανολογικών εξαρτημάτων ή συνθέσεων για προσθετική κατασκευή.

Abstract

Στόχος της εργασίας είναι η μελέτη και ανάλυση δύο διαφορετικών σχεδιαστικών αλγορίθμων οι οποίοι έχουν πανομοιότυπα αποτελέσματα ακολουθώντας διαφορετική λογική ο καθένας. Οι αλγόριθμοι γενετικής και τοπολογικής βελτιστοποίησης προσφέρουν πολλά οφέλη σε διάφορες μεθόδους αλλά πιο πολύ στην προσθετική κατασκευή. Για τον λόγο αυτό θα χρησιμοποιηθούν έτσι ώστε να βελτιστοποιηθεί η δομή ενός σκελετού μοτοσυκλέτας καθώς και το ψαλίδι αυτής. Το πλαίσιο θα βελτιστοποιηθεί και με τους δύο αλγόριθμους και στη συνέχεια θα συγκριθούν μεταξύ τους τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε μεθόδου, ως προς τον τρόπο λειτουργίας τους, τα αποτελέσματα καθώς και την πολυπλοκότητα κατασκευής τους. Τέλος, θα γίνουν προσπάθειες να εκτυπωθούν τα αντικείμενα σε μικρότερη κλίμακα μέσω τρισδιάστατης εκτύπωσης (Material Extrusion).

The objective of this study is the examination and analysis of two different design algorithms that yield similar results but follow distinct logic. Genetic and topological optimization algorithms offer numerous benefits in various methods, particularly in additive manufacturing. For this reason, they will be utilized to optimize the structure of a motorcycle frame as well as its handlebar. The framework will be optimized using both algorithms, and subsequently, the advantages and disadvantages of each method will be compared in terms of their functionality, results, and construction complexity. Finally, efforts will be made to print the objects at a smaller scale using three-dimensional printing (Material Extrusion).