Abstract
Φόρος εισοδήματος, με την μορφή φόρου επιτηδεύματος, επιβλήθηκε το 1830. Ο φόρος επιτηδεύματος στηριζόταν σε ενδείξεις και επιβαλλόταν στο κέρδος από την άσκηση κάθε επιτηδεύματος, αφού προηγουμένως είχε αφαιρεθεί το ενοίκιο του εργαστηρίου. Στην τελική μορφή της, αυτή η φορολογία, επιβαλλόταν όχι μόνο στους αυτοαπασχολούμενους επιτηδευματίες, αλλά και στους μισθωτούς, στους οποίους ο φόρος παρεκρατείτο στην πηγή, κατά την καταβολή των μισθών από τον εργοδότη.