Τεχνολογίες Πληροφορικής και επικοινωνιών & τουριστική ανταγωνιστικότητα.

Abstract

Ο τουρισμός με τη σημερινή μορφή την οποία έχει, αποτελεί ένα οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο το οποίο έχει προσελκύσει ένα αυξημένο ενδιαφέρον τόσο από τις ανεπτυγμένες χώρες, όσο και από τις αναπτυσσόμενες, οι οποίες βλέπουν στον κλάδο του τουρισμού έναν από τους τρόπους εκείνους, οι οποίοι είναι δυνατόν να βοηθήσουν τις οικονομίες τους, να αυξήσουν το βιοτικό τους επίπεδο και κατ'επέκταση να αυξήσουν την ευημερία τους. Παρόλα αυτά, είναι ουτοπικό να πιστεύουμε, ότι ο τουρισμός είναι η μόνη λύση για τα προβλήματα των χωρών/ περιοχών, καθώς όπως είπαμε και πριν αποτελεί μια κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα, η οποία όμως έχει ιδιαίτερα σημαντικές οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και περιβαλλοντικές επιδράσεις. (Ηγουμενάκης & Κραβαρίτης, 2004) Πιο συγκεκριμένα, ο τουρισμός στην Ελλάδα ξεκίνησε να γνωρίζει άνθιση στη σύγχρονη εποχή μετά την δεκαετία του 1960 και συνεχίζει να αναπτύσσεται μέχρι τις μέρες μας. Ειδικότερα, ο κλάδος του τουρισμού στην Ελλάδα συμμετέχει στο ΑΕΠ με ποσοστό 16,8% και με 18,7 % στην συνολική απασχόληση (στοιχεία 2012). Δυστυχώς, παρά την κεφαλαιώδη σημασία που αποδεδειγμένα έχει ο κλάδος για την χώρα μας και καθώς βιώνουμε τις συνέπειες μιας αποβιομηχανοποιημένης οικονομίας σε ύφεση, ακόμα και η ύπαρξη αρμόδιου Υπουργείου Τουρισμού για πολλά χρόνια υπήρξε έωλη, με αποτέλεσμα οι ανάλογες δράσεις να είναι κατά κύριο λόγο αποσπασματικές ως προς την υλοποίηση τους ελλείψει οράματος, συνοχής και ολοκληρωμένης πολιτικής. Κύριος σκοπός της παρούσας εργασίας είναι ο προσδιορισμός της θέσης της Ελλάδος στο τεχνολογικό γίγνεσθαι αλλά και ως προς την τουριστική ανταγωνιστικότητα στο Ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο περιβάλλον, καθώς και η ανάδειξη της σημασίας και των δυνατοτήτων που προσφέρονται μέσω των εφαρμογών Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (στο εξής ΤΠΕ) τόσο στον τουριστικό κλάδο, όσο και στην χώρα. Επιπλέον, στην παρούσα εργασία γίνεται μια προσπάθεια καταγραφής της κατάστασης στο εσωτερικό της χώρας με τον ουσιώδη διαχωρισμό μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ενώ επιχειρείται σύγκριση της Ελλάδας με ανταγωνιστικές και μη χώρες στην χρήση ΤΠΕ. Τέλος, εξάγονται συμπεράσματα και διατυπώνονται προτάσεις δράσεων για το μέλλον.

Tourism in its current form, being an economic and social phenomenon has attracted increased interest from developed countries as well as developing ones, which recognise in the tourism sector one of those ways that is possible to help their economies, increase their living standard and hence their prosperity. Despite these facts, it is utopian for us to believe that tourism is the only solution for the problems of countries/regions, because as we said before is a social and economic activity which though has particularly important economic, social, cultural and environmental effects. (Igoumenakis & Kravaritis, 2004) More specifically, Tourism in Greece begun to flourish in modern times after the decade of 1960 and continues to develop to our days. Particularly, tourism sector in Greece contributes to the country's GDP with a percentage of 16,8% and with 18,7% in total employment respectively. Unfortunately, despite the cardinal importance the sector is proved to have for our country and while we live the consequences of a deindustrialised economy in recession, the existence of a competent Ministry of Tourism for many years has been stale, resulting in the corresponding actions being primarily fragmented in their materialisation due to lack of vision, cohesion and integrated policies. The main purpose of this study, is to determine the position of Greece in technological affairs and touristic competitiveness in European and global standards, as well as highlighting the importance of Information & Communication Technologies (ICT) and the possibilities which are being offered through their applications to both the tourism sector and the country. Moreover, in this study an effort is carried out to record the current situation domestically, making a fundamental demarcation between public and private sector, while a comparison is attempted between Greece, competitive and non-competitive countries to use of ICT. Finally, conclusions are drawn and recommendations for future actions are made.