Τραυματολογία και διατροφή.

Abstract

Οι κακώσεις και οι τραυματισμοί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε αθλητικής δραστηριότητας. Σύμφωνα με μελέτες σχετικά με τη συχνότητα των τραυματισμών σε διάφορα αθλήματα, για κάθε χίλιες ώρες συμμετοχής σε κάποιο ατομικό ή ομαδικό άθλημα, αντιστοιχεί ένας συγκεκριμένος αριθμός τραυματισμών, ο οποίος ποικίλλει αναλόγως με την φύση του αθλήματος. Χαρακτηριστικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι οι αθλητές του ράγκμπι εμφανίζουν 30 τραυματισμούς ανά χίλιες ώρες συμμετοχής, του μπάσκετ 14 και οι συμμετέχοντες σε έντονη αερόβια άσκηση 11. Βασικός παράγοντας που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την διαδικασία αποκατάστασης μετά από αθλητικές κακώσεις, είναι ο συνολικός χρόνος αποχής που συνεπάγεται ο κάθε τραυματισμός. Ανάλογα με τη φύση και τη σοβαρότητα του τραυματισμού ο αθλητής στα πλαίσια της αποκατάστασής του, πιθανότατα χρειάζεται να παραμείνει κλινήρης για κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ στη συνεχεία συνήθως ακολουθείται κάποιο πρόγραμμα εκγύμνασης με σκοπό την πλήρη αποθεραπεία του. Στο χρονικό αυτό διάστημα, πρωταρχικός στόχος αναδεικνύεται η διατήρηση του αθλητή σε επίπεδα που πλησιάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα προτραυματικά έτσι ώστε να μπορεί να επανέλθει το συντομότερο δυνατό στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις, με τις μικρότερες δυνατές πιθανότητες να εμφανιστεί ξανά ο ίδιος τραυματισμός (Shackelford et al, 2004). Ο ρόλος της διατροφής στην αποκατάσταση μυοσκελετικών τραυματισμών σε αθλητές, δεν έχει ερευνηθεί σε μεγάλο βαθμό, καθώς δεν έχουν πραγματοποιηθεί ελεγχόμενες τυχαιοποιημένες μελέτες παρέμβασης που να ερευνούν τη συμβολή της διατροφής στο βαθμό ή στο χρόνο αποκατάστασης μετά από τραυματισμούς αθλητών. Για παράδειγμα έχει αναφερθεί στη βιβλιογραφία ότι η χορήγηση συμπληρωμάτων αντιοξειδωτικών βιταμινών προστατεύει από το αυξημένο οξειδωτικό στρες λόγω της άσκησης εξαιτίας του οποίου μπορεί να προκληθούν βλάβες στο μεταβολισμό και στη δομή των μυϊκών κυττάρων, καθώς και το ότι η ανεπαρκής πρόσληψη αντιοξειδωτικών βιταμινών (κυρίως των βιταμινών Α, C και Ε) μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης μυϊκών τραυματισμών (Powers et al, 2004).

Injuries are an integral part of any kind of sport activity. According to studies related to the frequency of these injuries it is found that for every 1000 hours of participation in an individual or team sport corresponds with a certain number of injuries which varies in proportion to the sport. For example we could mention that rugby athletes suffer from 30 injuries every 1000 hours of exercise, basketball players from 14 injuries and aerobics participants from 11injuries. The main factor which defines in a great extent the restoration to health and recovery from sports injuries is to overall time abstention in connection with the injury. Therefore there is a possibility for athletes to stay in bed for a period of time depending on the nature and the gravity of this injury. In the meantime they usually “follow” a training schedule adapted to their needs in order to recover entirely. In this period of time our main goal should be maintain the athletes fitness levels as close as possible to those, before sustaining the injury, so that they will be able to return as soon as possible to their previous practice eliminating the possibilities of the same injury to reappear. (Shackelford et al, 2004). The role of diet in the recovery of myoskeletikal injuries in athletes has not been searched to a great degree, while has not been realized checked studies of intervention that would search the contribution of diet in the degree of recovery after athletic injuries. As an example it has been reported in the bibliography that the issuing of supplements of antioxidant vitamins protects from the increased oxidative stress due to the exercise which can cause damage in the metabolism and in the structure of muscular cells, as well as that the insufficient engagement of antioxidant vitamins (mainly vitamins A, C and E) can increase the danger of appearance of muscular injuries (Powers et al, 2004).