Ενδοπροσωπικοί και διαπροσωπικοί παράγοντες που σχετίζονται με την επιτυχή έκβαση ενός κύκλου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Abstract

Βασικός προβληματισμός για την επιλογή του συγκεκριμένου θέματος, αποτέλεσε το γεγονός ότι η υπογονιμότητα θεωρείται ένα πολυδιάστατο πρόβλημα υγείας με ποικίλες οικονομικές, ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Ως υπογονιμότητα μπορεί να θεωρηθεί η μη επίτευξη εγκυμοσύνης, μετά από τουλάχιστον ένα έτος τακτικών σεξουαλικών επαφών χωρίς αντισυλληπτική προστασία ή έξι μηνών για γυναίκες άνω των 35 ετών (Φαναρά, 2000). Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, περιλαμβάνει τις μεθόδους εκείνες με τις οποίες η γονιμοποίηση δεν επιτυγχάνεται μέσω της σεξουαλικής πράξης αλλά με διάφορες τεχνικές, όπως είναι η σπερματέγχυση, η εξωσωματική γονιμοποίηση και η παρένθετη μητέρα. Οι παράγοντες που σχετίζονται με την επιτυχή έκβαση ενός κύκλου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής διακρίνονται σε ενδοπροσωπικούς και διαπροσωπικούς. Στους ενδοπροσωπικούς παράγοντες ανήκουν η προσωπικότητα και οι τρόποι αντιμετώπισης του στρες. Στους διαπροσωπικούς παράγοντες, εντάσσονται η ποιότητα της σχέσης του ζευγαριού, οι ψυχολογικές αντιδράσεις στις μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής τόσο από τη γυναίκα, όσο και από τον άνδρα, καθώς επίσης και τα δίκτυα κοινωνικής υποστήριξης του ζευγαριού. Η δομή της παρούσας εργασίας χωρίζεται σε δύο μέρη, στο θεωρητικό και στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε. Το θεωρητικό μέρος αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο αναφέρεται ο ορισμός της υπογονιμότητας, καθώς επίσης η συχνότητα και τα αίτια της. Το δεύτερο κεφάλαιο αναλύει τις μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, οι οποίες είναι η σπερματέγχυση, η εξωσωματική γονιμοποίηση και η παρένθετη μητέρα. Το τρίτο κεφάλαιο διακρίνεται σε δυο υποκεφάλαια. Αρχικά, γίνεται λόγος για τους ενδοπροσωπικούς παράγοντες που επηρεάζουν την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, οι οποίοι είναι η προσωπικότητα του εκάστοτε ατόμου και οι τρόποι διαχείρισης του στρες. Έπειτα, αναλύονται οι διαπροσωπικοί παράγοντες, στους οποίους εντάσσεται η ποιότητα της σχέσης που αναπτύσσει ένα ζευγάρι, οι ψυχολογικές αντιδράσεις που βιώνει, καθώς επίσης και τα δίκτυα κοινωνικής υποστήριξης τους. Τέλος, το τέταρτο κεφάλαιο αναφέρεται στην συμβουλευτική – ψυχολογική στήριξη του υπογόνιμου ζευγαριού και στον ρόλο του κοινωνικού λειτουργού. Στο δεύτερο τμήμα, καταγράφεται το ερευνητικό μέρος, το οποίο περιλαμβάνει το σκοπό μελέτης, τα ερευνητικά ερωτήματα και την μεθοδολογία. Στη συνέχεια, παρατίθενται τα αποτελέσματα και η συζήτηση – περιορισμοί της έρευνας. Τέλος, τα συμπεράσματα και οι προτάσεις αποτελούν την κατακλείδα αυτής της εργασίας.

υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, υπογονιμότητα, εξωσωματική γονιμοποίηση, ψυχολογική υποστήριξη, συμβουλευτική αντιμετώπιση