Συμπληρώματα διατροφής σε αθλητές και αθλούμενους.

Abstract

Σήμερα και στο χώρο του αθλητισμού επικρατεί πολύ μεγάλη σύγχυση αναφορικά με τη χρήση συμπληρωμάτων διατροφής, σύγχυση που παρατηρείται τόσο στους αθλητές όσο και στους προπονητές τους, καθώς και οι δύο αυτές κατηγορίες που απαρτίζουν τους πρωταγωνιστές του αθλητισμού είναι σίγουρα μεν περισσότερο ενημερωμένες και μορφωμένες σε σχέση με το παρελθόν, εμφανίζονται, όμως, και περισσότερο «μπερδεμένες». Η σύγχυση αυτή θα μπορούσε να καταλογιστεί σε δύο διαφορετικούς μεταξύ τους παράγοντες: την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης, της αθλητικής διαιτολογίας, της χημείας και της τεχνολογίας τροφίμων απ' τη μια πλευρά και το εμπορικό μάρκετινγκ, στα χέρια του οποίου έχει περάσει η διατροφή του σύγχρονου αθλητή, απ' την άλλη. Ο πρώτος παράγοντας συμβάλλει στη δημιουργία, κυρίως, της σύγχυσης αυτής, με την ανακατανομή των απόψεων, τις συνεχείς έρευνες και τις συχνά αντιφατικές τους ανακαλύψεις, ενώ το μάρκετινγκ θα λέγαμε ότι συντελεί στη διατήρησή της, καθώς οι βιομηχανίες κατασκευής συμπληρωμάτων διατροφής προσπαθούν να κυριαρχήσουν στην αγορά διαφημίζοντας τα προϊόντα τους παρουσιάζοντάς τα ως την καλύτερη και μοναδική επιλογή που δίνει τη μαγική λύση σε κάθε πρόβλημα κι όλ' αυτά όπως διαφημίζονται από αδρά αμειβόμενους πρωτοκλασάτους αθλητές. Με αυτή τη μελέτη θα προσπαθήσουμε να αμβλύνουμε τη σύγχυση που εμφανίζεται σε έντονο βαθμό και στην ελληνική αθλητική οικογένεια (και όχι μόνο), θεωρώντας παράλληλα σκόπιμο να ξεκινήσουμε αντί εισαγωγής από την παρουσίαση των βασικών αρχών που διέπουν τη σύγχρονη αθλητική διαιτολογία. Ως γνωστόν, η καλή προπόνηση και οι συνεπακόλουθες καλές αθλητικές επιδόσεις απαιτούν υγιεινό τρόπο διαβίωσης, έννοια που περιλαμβάνει και τη σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Τα τρία βασικότερα θρεπτικά συστατικά που μία τέτοια διατροφή μπορεί και εξασφαλίζει στον άνθρωπο είναι: οι πρωτεΐνες, τα λίπη και οι υδατάνθρακες, δίχως, όμως, παράλληλα να λησμονούμε τη μεγάλη σημασία που έχουν για τον οργανισμό μας τα μέταλλα, οι φυτικές ίνες, οι βιταμίνες και το νερό. Οι τροφές με τη σειρά τους διακρίνονται σε 6 βασικές ομάδες(δημητριακά και προϊόντα αλευριού, φυτικές τροφές, ζυμαρικά κι όσπρια, γαλακτοκομικά, ζωικά προϊόντα και λίπη), καλός συνδυασμός των οποίων συνιστούν ένα καλό διαιτολόγιο. Σε γενικές γραμμές, ένα εβδομαδιαίο αθλητικό διαιτολόγιο θα πρέπει να περιλαμβάνει τροφές όπως: φρούτα και φυτικές τροφές, ξηρούς καρπούς και ζωικές τροφές, εφιστώντας την προσοχή μας σε πιθανή αλλεργική αντίδραση του ατόμου σε κάποιες από τις τροφές αυτές. Συνδυασμός υψηλής θερμοκρασίας, υψηλής υγρασίας κι έντονης άσκησης χωρίς μεγάλη λήψη υγρών οδηγεί σε αφυδάτωση, γι αυτό και κρίνεται αναγκαία η αναπλήρωση του χαμένου νερού κατά τη διάρκεια της άσκησης. Πάντως η κατάρτιση ενός αθλητικού διαιτολογίου αποτελεί αντικείμενο ενασχόλησης ειδικών επιστημόνων-διαιτολόγων ειδικευμένων στην αθλητική διατροφή, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπ' όψιν την «ατομικότητα» του κάθε αθλητή και κάθε αθλήματος.