Η στάση του νοσηλευτή απέναντι στον άρρωστο που πεθαίνει.

Abstract

Το επάγγελμα ή η αποστολή του νοσηλευτή έχει αναγνωριστεί σήμερα από την κοινωνία, η άσκηση όμως του επαγγέλματος αυτού απαιτεί ειδική εκπαίδευση, πολλές γνώσεις και εμπειρία Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε νιώσει άρρωστοι εξαιτίας μιας ασθένειας. Μπορεί να πρόκειται για κάτι ήπιο και πρόσκαιρο ή για κάτι πιο σοβαρό, μεγαλύτερης διάρκειας και σημασίας. Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την ιδέα του θανάτου, μέσω του θανάτου κάποιου προσφιλούς προσώπου, μπορούμε οπότε να καταλάβουμε και να νιώσουμε όλα εκείνα τα συναισθήματα που απορρέουν απ; αυτόν. Ένα μέρος της εργασίας του νοσηλευτή είναι η βοήθεια και η ανακούφιση των βαριά ασθενών οι οποίοι, καθώς γνωρίζει, έχουν λίγες πιθανότητες να ζήσουν. Το προσωπικό του νοσοκομείου ζει καθημερινά την ύπαρξη του θανάτου. Και ο νοσηλευτής όπως κάθε άνθρωπος είναι άτομο με τις ανάλογες αντιδράσεις απέναντι στο θάνατο, οι οποίες δε μεταβάλλονται απότομα, ούτε και σβήνουν μόλις το άτομο ενταχθεί στο νοσηλευτικό προσωπικό. Και ο νοσηλευτής δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τον ετοιμοθάνατο ασθενή, ίσως γιατί του υπενθυμίζει ότι είναι και αυτός θνητός ή γιατί του θυμίζει τη λύπη που δοκίμασε στο θάνατο δικού του ανθρώπου. Παρά τις δυσκολίες ο νοσηλευτής παίζει σπουδαίο ρόλο στην ανακούφιση του σωματικού πόνου, στη διατήρηση της ψυχικής ηρεμίας και την ηθική τόνωση του αρρώστου ένεκα της στενής επαφής και επικοινωνίας του μ' αυτόν.

patient death, health professionals, psychology