Περιγραφική λογική και χρονική περιγραφική λογική.

Abstract

Ένα από τα προβλήματα με το οποίο ασχολείται η Επιστήμη των Υπολογιστών και ιδιαίτερα ο τομέας της Τεχνητή Νοημοσύνης είναι το πώς μπορεί να καταγραφεί η ανθρώπινη γνώση σε ένα Υπολογιστικό Σύστημα ή αλγόριθμο. Η γνώση αυτή, αφού εισαχθεί στο σύστημα ή τον αλγόριθμο από τον άνθρωπο, θα μπορεί να αξιοποιηθεί για την εξαγωγή πιο ευφυών αποτελεσμάτων τα οποία θα πλησιάζουν σε ποιότητα αυτά της ανθρώπινης συλλογιστικής και σκέψης. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα αυτό απασχόλησε πρώτους τους μαθηματικούς, καθώς από την εποχή του Αριστοτέλη προσπαθούν να βρουν έναν τυπικό (μαθηματικό) τρόπο για να καταγράψουν την ανθρώπινη γνώση. Τι σημαίνει όμως τυπική καταγραφή της γνώσης και γιατί αυτή δεν μπορεί να γίνει με την περιγραφή της σε απλή φυσική γλώσσα, όπως άλλωστε ένας μεγάλος όγκος γνώσης καταγράφεται στο παρών βιβλίο; Η απάντηση έρχεται από τους μαθηματικούς οι οποίοι τονίζουν ότι η φυσική γλώσσα δεν έχει τέτοιο μαθηματικό υπόβαθρο που να επιτρέπει τη χρήση της για αυτούς τους σκοπούς. Απεναντίας μάλιστα, η χρήση της αντιβαίνει στην αυστηρότητα και την τυπικότητα των μαθηματικών. Ας θεωρήσουμε για παράδειγμα την πρόταση «Χτύπησε το παιδί με το ξύλο». Η πρόταση αυτή παρόλο που είναι καθ’ όλα νόμιμη επιδέχεται διπλής ερμηνείας. Μπορεί να σημαίνει ότι το παιδί που κρατούσε ένα ξύλο στα χέρια του χτύπησε ή ότι κάποιος άλλος χτύπησε το παιδί χρησιμοποιώντας ένα ξύλο. Βλέπουμε λοιπόν ότι παρ’ όλο που οι επιμέρους έννοιες της πρότασης, όπως είναι το παιδί, το ξύλο κλπ επιδέχονται μοναδικής ερμηνείας η σύνδεση των εννοιών επιφέρει αβεβαιότητα και αμφισημία. Για το λόγο αυτό οι μαθηματικοί έχουν εισάγει ειδικές γλώσσες οι οποίες και αναφέρονται ως γλώσσες αναπαράστασης γνώσης (knowledge representation languages).