Επίδραση της διατροφικής συµπεριφοράς των γονέων στο ∆ΜΣ και τις διατροφικές συνήθειες παιδιών σχολικής ηλικίας (6-12 ετών).

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Μεταξύ των διαφόρων παραγόντων που φαίνεται να συντελούν στη διαµόρφωση του βάρους των παιδιών είναι και η γονεϊκή στάση απέναντι στην πρόσληψη τροφής. ΣΚΟΠΟΣ: H προσπάθεια διερεύνησης της επίδρασης διατροφικών συµπεριφορών των γονέων στο ∆ΜΣ και τις διατροφικές συµπεριφορές των παιδιών. ΜΕΘΟ∆ΟΙ: Σε 31 υπέρβαρα και παχύσαρκα παδιά από την Κρήτη, ηλικίας 6-12 ετών, αξιολογήθηκε η συµµόρφωση µε τη Μεσογειακή διατροφή, τόσο η δική τους όσο και των γονιών τους, το επίπεδο της φυσικής τους δραστηριότητας καθώς και οι διατροφικές τους συνήθειες σε συνδυασµό µε το γονεϊκό έλεγχο. Επίσης, υπολογίσθηκε σε κάθε περίπτωση ο ∆ΜΣ παιδιών και γονέων. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ισχυρή συσχέτιση παρατηρήθηκε µεταξύ του ∆ΜΣ των παιδιών και των µητέρων (r=0,446 και p=0,012), αλλά και των πατέρων (r=0,517 και p=0,003). Περισσότερο παχύσαρκοι γονείς εµφανίστηκαν να έχουν περισσότερο παχύσαρκα παιδιά. Η συµµόρφωση των παιδιών στη µεσογειακή διατροφή εµφάνισε αρνητική συσχέτιση (r= -0,335, p=0,037) µε το ∆ΜΣ τους, ενώ έδειξε πολύ ισχυρή θετική συσχέτιση µε την αντίστοιχη συµµόρφωση των γονέων (r=0,815 και p κάτω από 0,001). 12 από τα 23 παιδιά που δεν έτρωγαν οικογενειακώς πρωινό, δεν κατανάλωναν καθόλου πρωινό. Τα παιδιά αυτά είχαν κατά µέσο όρο µεγαλύτερο δείκτη µάζας σώµατος (28,1 Kg/m2±5,0 vs ∆ΜΣ 25,5 Kg/m2 ±4,2 για αυτά που κατανάλωναν). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Για ακόµη µία φορά βάσει της βιβλιογραφίας, παρά τον περιορισµένο αριθµό δείγµατος, επαληθεύεται ότι οι διατροφκές συνήθειες των γονέων φαίνεται να επηρεάζουν αυτές των παιδιών τους και κατα συνέπεια το βαρος τους. Κατά συνέπεια, µία αποτελεσµατική παρέµβαση για την αντιµετώπιση της παχυσαρκίας πρέπει να εστιάζει και στους γονείς, για να είναι αποτελεσµατική.

INTRODUCTION: Amongst dietary factors that contributeto child’s weight is parental dietary behaviour. AIM: To investigate the influence of parental dietary behaviour on BMI and dietary habits of their children. METHODS: 31 overweight and obese Cretan children, aged 6-12 years, were assessed regarding their own and their parents’ adherence in Mediterranean Diet, their physical activity level, as well as their dietary habits in relation to parental control. Also, BMI was calculated for every family member. RESULTS: A strong positive linear relationship was observed between children’s BMI and both mothers’ BMI (r = 0.446 and p =0.012) and fathers’ BMI (r = 0,517 and p =0,003). The more obese the parents were the more obese children they were found to have. Children’s adherence to Mediterranean diet was fount to be negatively associated with their BMI (r = - 0.335, p=0.037), whereas positively related to parental adherence to Mediterranean diet (r=0.815, p less than 0.001). 12 out of 23 children that didn’t use to consume breakfast with their family, they found not to eat breakfast at all. These children presented higher BMI on average (28,1 Kg/m2±5,0 vs BMI 25,5 Kg/m2 ±4,2 for those who used to have breakfast). Conclusion: This study’s results are consistent with results from similar studies regarding the influence of parental dietary control on children’s weight, despite the rather small size of the sample. Consequently, an effective interventionagainst childhood obesity should also focus on parental dietary behaviour.