Εργαλεία ελέγχου θρεπτικής κατάστασης: διερεύνηση στη χρήση των ευρέως χρησιµοποιούµενων από τους διαιτολόγους.

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Αν και το φαινόµενο του ενδο-νοσοκοµειακού υποσιτισµού πρωτοπεριγράφηκε τη δεκαετία του ’70, ωστόσο τα ποσοστά παραµένουν ακόµη υψηλά. Η υποθρεψία έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ασθενή, ενώ παράλληλα αποτελεί µεγάλη οικονοµική επιβάρυνση για το σύστηµα υγείας. Η βαρύτητα εποµένως δίνεται στην πρόληψη και την έγκυρη διάγνωση, µέσω της εφαρµογής κυρίως εργαλείων ελέγχου ή αξιολόγησης της διατροφικής κατάστασης των ασθενών. ΣΚΟΠΟΣ: Η διερεύνηση της χρήσης των ευρέως χρησιµοποιούµενων εργαλείων, καθώς και τα κριτήρια επιλογής τους. ΜΕΘΟ∆ΟΙ: Χρησιµοποιήθηκε αυτοσχέδιο ερωτηµατολόγιο, που συµπληρώθηκε από 20 διαιτολόγους, 16 νοσοκοµείων της Αθήνας. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σχεδόν όλοι οι διαιτολόγοι του δείγµατος (19/20) αναγνωρίζουν το πρόβληµα της υποθρεψίας ως επικρατές στα νοσοκοµεία και πως επίσης, θα έπρεπε να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο, έχοντας σηµαντικότερορόλο, στην εκτίµηση θρεπτικής κατάστασης των ασθενών. Παράλληλα, οι διαιτολόγοι µε τη µεγαλύτερη επαγγελµατική δράση (πτυχιούχοι πάνω από 11 χρόνια) θεωρούν πως ενδεχοµένως δεν έχουν την κατάλληλη εξειδίκευση και εκπαίδευση για την αξιολόγηση της θρεπτικής κατάστασης ενός ασθενή µε αυτά τα σύγχρονα µέσα. Αν και στο σύνολό τους είναι αρκετά ενηµερωµένοι ως προς τα εργαλεία που υπάρχουν, ωστόσο τα χρησιµοποιούν περιορισµένα, κυρίως λόγω έλλειψης προσωπικού ή/και διαφορετικής λειτουργικών προτεραιοτήτων. Ωστόσο, επειδή αναγνωρίζουν την ανάγκη λεπτοµερούς διατροφικής εκτίµησης, προσπαθούν όσο περισσότερο µπορούν να εφαρµόζουν συνδυασµό µεθόδων αξιολόγησης της θρεπτικής κατάστασης. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Μεγαλύτερη έµφαση εποµένως αξίζει να δοθεί κατά την προπτυχιακή εκπαίδευση των διαιτολόγων στην αξιολόγηση της υποθρεψίας, αλλά και στη µεταπτυχιακή ενηµέρωση των νοσοκοµειακών διαιτολόγων. Έτσι, οι διαιτολόγοι θα είναι περισσότερο αποτελεσµατικοί στη διαχείριση του προβλήµατος, προς όφελος πάντα των ασθενών. Έρευνα σε ευρύτερο πλαίσιο απαιτείται ωστόσο, για την εξαγωγή ασφαλέστερων συµπερασµάτων.

INTRODUCTION: Even though hospital malnutrition was firstly described in the 70’s, the prevalence of malnutrition among hospitalized patients remains still high. Undoubtedly, malnutrition has detrimental effects in patient’s health, while in parallel constitutes a significant economic burden for the health system. Consequently, emphasis is given in prevention and in time diagnosis, through the application of screening or assessment tools concerning nutritional status. PURPOSE:To investigate the use of the most popular screening or assessment tools by hospital dietitians, as well as to identify parameters that may affect this use. METHODS: A questionnaire was designed in order to fulfill the purpose of this study and completed by 20 dietitians of 16 different hospitals of Athens. RESULTS-DESCUSSION:Almost all dietitians (19/20) recognize the prevalence of the problem of malnutrition within hospital setting and the need of devoting more time in patients’ nutritional assessment. Simultaneously, dietitians with greater professional experience (holders of dietitian degree for more than 11 years) estimate that they are less trained or specialized, in order to perform nutritional assessment through modern methods. Even though most of the dietitians are aware of those tools, only some use them in clinical practice, mainly due to lack of personnel or/and hospital functional strategies. Nevertheless, they acknowledge the need for detailed evaluation and thus, all of them use combined methods for assessing the nutritional status of patients. CONCLUSION: More emphasis should be given during undergraduate dietetics education as regard as malnutrition assessment, in combination with postgraduate courses for hospital dietitians. Thereby Dietitians may be more effective in problem management, in favor of patients’ benefit. However, more evidence based research required, so as safe conclusion to be extrapolated.