Διατροφική υποστήριξη ως συμβολή στην αποκατάσταση ασθενούς με νόσο Cushing.

Abstract

Εισαγωγή: Η νόσος Cushing προκαλείται από αδενώματα της υπόφυσης, τα οποία παράγουν περισσότερη ACTHμε συνέπεια την υπερβολική παραγωγή και έκκριση κορτιζόλης από τα επινεφρίδια. Η χρόνια υπερέκκριση κορτιζόλης σχετίζεται άμεσα με ανοχή στη γλυκόζη, υπέρταση και οστεοπόρωση. Στο παρελθόν δεν έχει μελετηθεί η επίδραση διατροφικής παρέμβασης σε ασθενή με νόσο Cushing. Σκοπός: Η διατροφική υποστήριξη ως συμβολή στην αποκατάσταση ασθενούς με νόσο Cushingμε στόχο την απώλεια βάρους και τη ρύθμιση βιοχημικών δεικτών που σχετίζονται με μεταβολικές επιπλοκές. Μεθοδολογία: Για τους σκοπούς της μελέτης – περιστατικού έλαβαν χώρα μια σειρά από απαραίτητες διαιτολογικές και διατροφολογικές ενέργειες: λήψη ιατρικού και διατροφικού ιστορικού, 24ωρης ανάκλησης, ανθρωπομετρικών δεδομένων (βάρος, ύψος, σωματικές περιφέρειες, δερματικές πτυχές κ.α.), σχεδιασμός διατροφικού προγράμματος στα πλαίσια της μεσογειακής διατροφής. Αποτελέσματα: Μετά από 6 μήνες διατροφικής παρέμβασης η Π.Β. απώλεσε 9,1 % του σωματικού της βάρους, 5,5 % σωματικού λίπους, βελτίωσε το λιπιδαιμικό, γλυκαιμικό και ενζυμοηπατικό προφίλ, μείωσε την πρόσληψη θρεπτικών συστατικών επισφαλών για την υγεία της όπως νάτριο, να αυξήσει την πρόσληψη ωφέλιμων θρεπτικών συστατικών όπως βιταμίνη C, βιταμίνη Α, ασβέστιο. Συμπεράσματα: Η διατροφική παρέμβαση στην ασθενή επιτέλεσε τους στόχους της αναφορικά με την απώλεια σωματικού βάρους και τη ρύθμιση βιοχημικών δεικτών. Ωστόσο, δεν φάνηκε να υπάρχει καμία μεταβολή στην ορμονολογική ισορροπία πριν και μετά την παρέμβαση. Για το χρονικό διάστημα της παρέμβασης, η Π.Β. διαφοροποίησε τις διατροφικές της συνήθειες, όχι όμως και το γενικότερο τρόπο ζωής, π.χ. αύξηση της φυσικής δραστηριότητας. Πιθανότατα, η συνεργασία θεράποντα ιατρού, διατροφολόγου, ψυχικού συμβούλου και γυμναστή θα αποτελούσε μια αρτιότερη παρέμβαση για την περίπτωση της ασθενούς.

Introduction: Cushing’s disease is due to pituitary adenomas, which stimulate ACTH hypersecretion. As a result, more cortisol is produced and secreted form adrenal glands. Chronic cortisol hypersecretion is related to glucose tolerance, hypertension and osteoporosis. Until now, the effect of nutritional intervention on a patient with Cushing’s disease has not been studied. Aim: The nutritional contribution to the rehabilitation of patient with Cushing’s disease with the aim of weight loss and biomarkers, relevant to metabolic disorders, regulation. Methodology: A series of dietetic interventions was applied for the purposes of this case study such as: medical and dietetic history, 24hour recall, anthropometric measured (weight, height, circumferences, skinfolds etc.), diet program under the light of mediterranean diet. Results: After 6 months of nutritional intervention, P.V. managed to lose 9.1% of body weight, 5.5% of body fat, improved the lipidemic, glycaemic and enzyme- hepatic status, abridged the daily intake of unsound nutrients, i.e. sodium and raised the daily intake of necessary nutrients (in favor of Cushing’s disease) such as vitamin C, vitamin A and calcium. Conclusions: The nutritional intervention accomplished its goals concerning weight loss and biomarkers regulation. Nevertheless, there has been no significant alteration on hormonal balance before and after the intervention. As far as the duration of the intervention concerned, P.V. changed her dietary habits, but not the generalized way of life, i.e. increase of physical activity. Probably, a multidisciplinary approach, which would include physician, dietitian, psychologist and fitness trainer, would be much more holistic for this case study.