Η επίδραση της δίαιτας στο NIDDM. Δίαιτες χαμηλών υδατανθράκων έναντι χαμηλών σε λίπος.

Abstract

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 2 δεκαετιών, η αλματώδης αύξηση των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 έχει προκαλέσει μια μεγάλη ανησυχία παγκοσμίως. Η επικράτηση και οι επιπτώσεις του, έχουν αυξηθεί ανησυχητικά ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο και τις διάφορες φυλετικές ομάδες. Η αύξηση των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 σημειώθηκε ταυτόχρονα με την αύξηση της παχυσαρκίας αφού περίπου το 80% των ασθενών είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Οι πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει τα δυσμενή αποτελέσματα μιας «κακής» διατροφής και του καθιστικού τρόπου ζωής καθώς και το πώς τα άτομα οδηγούνται στη παχυσαρκία και στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Οι έρευνες αυτές έχουν δείξει επίσης και τα οφέλη της μέτριας απώλειας βάρους και της αύξησης της φυσικής δραστηριότητας. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση του μεταβολικού ελέγχου και του γλυκαιμικού προφίλ των ατόμων σε φυσιολογικά επίπεδα. Αφού το 80% των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της νόσου είναι η απώλεια του βάρους. Υπάρχει μια αυξανόμενη διαμάχη ανάμεσα στα διατροφικά σχήματα που έχουν προταθεί για την απώλεια του βάρους και τη βελτίωση του γλυκαιμικού προφίλ. Το πρώτο διατροφικό σχήμα εστιάζεται σε μια υποθερμιδική δίαιτα χαμηλού λίπους σε συνδυασμό με την αύξηση της φυσικής δραστηριότητας, ενώ το δεύτερο διατροφικό σχήμα εστιάζεται σε μια δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των παρεμβατικών μελετών που εξετάζονται στην εργασία, η δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων δεν παρουσιάζει κάποιο μεγαλύτερο όφελος έναντι των διαίτων χαμηλού λίπους στη μακροπρόθεσμη απώλεια βάρους. Μετά από 1 έτος όμως στη δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων, παρατηρήθηκαν μεγαλύτερες βελτιώσεις στον γλυκαιμικό έλεγχο των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη. Οι βελτιώσεις αυτές αφορούσαν τα επίπεδα της HbA1c, η οποία αποτελεί ένα πολύ καλό δείκτη εκτίμησης της γλυκαιμικής ρύθμισης τις τελευταίες 6-12 εβδομάδες.

During the past two decades, the rapid increase of people with diabetes mellitus type 2 has caused a major concern worldwide. Its prevalence and incidence, have unsettingly increased regardless of age, gender and different racial groups. The increase of people with diabetes mellitus type 2 occurred simultaneously with the increase in obesity, since approximately 80% of the patients are either oveweight or obese. Recent studies have shown the unfavourable results of a “bad” nutrition and of a sedentary way of life and how people are driven to obesity and diabetes mellitus type 2. These studies have also shown the advantages of modest weight loss and increase of physical activity. These changes can help maintain metabolic control and glycemic profile of people at normal levels. Since 80% of patients with diabetes type 2 are either overweight or obese, the first step for the treatment of the disease is weight loss. There is an increasing debate between the nutritional schemes that have been proposed for weight loss and the improvement of the glycemic profile. The first nutritional scheme focuses on a hypocaloric diet of low fat in combination with increase of physical activity, whereas the other nutritional scheme focuses on a low carbohydrate diet. According to the results of the intervening studies that are examined in the present work, the low carbohydrate diet does not show a benefit against low fat diet on long term weight loss. After one year, though, on a low carbohydrate diet, larger improvements of glycemic control of people with diabetes mellitus were observed. These improvements regarded HbA1c levels, which constitutes a very good marker for the assessment of glycemic control the last 6-12 weeks.