Η διαιτητική και φαρμακευτική αντιμετώπιση της εμμηνόπαυσης: Διερεύνηση στις στάσεις των ειδικών.

Abstract

Η οστική απώλεια, σα συνέπεια της μειωμένης ωοθηκικής λειτουργίας, κατέχει εξέχουσα θέση στην εμμηνοπαυσιακή συμπτωματολογία. Στόχος της παρούσας μελέτης υπήρξε η προσπάθεια διερεύνησης του βαθμού συνεργασίας μεταξύ ιατρών και διαιτολόγων. ΜΕΘΟΔΟΣ:Για το σκοπό αυτό δόθηκε αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο σε 130 ιδιώτες και νοσοκομειακούς ιατρούς 4 ειδικοτήτων (γυναικολόγους, ορθοπεδικούς, ενδοκρινολόγους και ρευματολόγους), σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το τελικό δείγμα αντιστοιχούσε στο 64% της αρχικής διανομής. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ •71.1% των ερωτηθέντων ιατρών δε φαίνεται να συνιστά προληπτική θεραπεία σε υγιείς εμμηνοπαυσιακές γυναίκες. •78.3% του δείγματος φαίνεται να συγχορηγεί διαιτητική σε συνδυασμό με τη θεραπευτική αγωγή. •44.6% των ιατρών φαίνεται να αναθέτει σε ανεξάρτητο διαιτολόγο τη χορήγηση διαιτητικών οδηγιών, ενώ το 37.3% αναλαμβάνει εξολοκλήρου τη διαιτητική αγωγή, χορηγώντας κυρίως απλές διαιτητικές συστάσεις (73.5%). •Σε συνδυασμό με τα διατροφικά σκευάσματα, 66,3% των ιατρών φαίνεται να ενθαρρύνει την αύξηση της κατανάλωσης γαλακτοκομικών, τη στιγμή που το 41% αυτών κατά μέσο όρο, φαίνεται να συστήνει αύξηση λαχανικών, φρούτων, οσπρίων και ψαριών, ενώ αντίστοιχα το 37.4% μείωση της πρόσληψης κρέατος, ψωμιού και δημητριακών. •94.4% των ερωτηθέντων φαίνεται να υποστηρίζει ότι μόνο σε συνεργασία με το γιατρό μπορεί ένας διαιτολόγος να συνεισφέρει στην εμμηνόπαυση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με εξαίρεση την ομάδα των γαλακτοκομικών, όπου συστήνεται αύξηση, η επικρατούσα τάση από την πλευρά των ιατρών φαίνεται να συμπίπτει με την τήρησης ενός υγιούς και ισορροπημένου διαιτολογίου, χωρίς ωστόσο να δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στους διατροφικούς παράγοντες που σχετίζονται με την οστική απώλεια. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές παρατηρείται η προσπάθεια προαγωγής της συνεργασίας μεταξύ των ερωτηθέντων ιατρικών ειδικοτήτων και των διαιτολόγων, που αφορά όμως περισσότερο τη θεραπεία και λιγότερο την πρόληψη της εμμηνοπαυσιακής συμπτωματολογίας.

Bone density loss, as a consequence of the decreased estrogens production, holds a prominent place among the menopausal symptoms. AIM:Our aim was to study the collaboration degree between medical doctors (MD) and dieticians in the prevention and treatment of menopausal osteoporosis. METHODOLOGY: An extemporary questionnaire was handed out to 130 private and hospital doctors of 4 specialties (gynecologists, orthopedists, endocrinologists, and rheumatologists), in the two most high-populated cities of Greece (Athens and Thessaloniki). RESULTS •The 71.1% of the MD does not seem to recommend any preventive treatment to healthy menopausal women. •The 78.3% of the MD reported that provides a diet along with the therapeutic treatment. •The body weight of menopausal women was found to be the last factor taken into consideration regarding the treatment selection. •The 44.6% of the MD reported that they assign to an independent dietician the dietary treatment, whereas 37.3% provides only simple dietary recommendations. •In conjunction with calcium and Vitamin D supplements, 66.3% of the MD sample seems to encourage an increase in the consumption of milk and dairy products, whereas 41%, on average, seem to recommend increased vegetable, fruit and fish consumption, and 37.4% decreased meat, bread, and cereal consumption. •94.4% of the MD reported that only in collaboration with doctors a dietician could contribute to the treatment of menopause. CONCLUSION: Excluding the dairy group, for which increased consumption is recommended, the tendencies of the doctors’ advice, regarding the dietary treatment seem to agree with that of a healthy balanced diet, without emphasizing specifically on all the nutritional factors, which might improve bone density or reduce its rate loss. However, it is generally observed a good will for collaboration between doctors and dieticians, which mainly concerns the therapeutic rather than the preventive treatment of menopausal symptomatology.