Σχεδιασμός και κατασκευή πρότυπης διάταξης εναπόθεσης λεπτών υμενίων για εφαρμογές σε οργανικά ηλεκτρονικά κυκλώματα.

Abstract

Η σημαντικότερη, μη συμβατική, πηγή ενέργειας στο πλανητικό σύστημα είναι ο ήλιος. Εκπέμπει συγχρόνως, εκτός των άλλων, θερμότητα και φως. Λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της ανθρωπότητας σε ενέργεια, και έχοντας διαθέσιμη την σημαντική πηγή φωτός από τον ήλιο, ανέκυψε το ερώτημα της δυνατότητας μετατροπής φωτεινής ενέργειας σε ηλεκτρική. Ο μηχανισμός μετατροπής της φωτεινής ενέργειας σε ηλεκτρική είναι γνωστός ως φωτοβολταϊκό φαινόμενο. Το φωτοβολταϊκό φαινόμενο αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1839 από τον Henry Becquerel, ο οποίος παρατήρησε μεταξύ ηλεκτροδίων βυθισμένων σε ηλεκτρολύτη, να αναπτύσσεται τάση εξαρτώμενη από το φως. Ουσιαστικά το ηλιακό κελί είναι μια σύνδεση Ρ-Ν, η οποία έχει την δυνατότητα να απορροφά φως και να απελευθερώνει ηλεκτρόνια και «οπές», δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό τάση στο κελί. Για αντιμετώπιση αναγκών σε μεγαλύτερες εφαρμογές, χρησιμοποιείται ένα σύνολο κελιών, τα οποία είναι συνδεδεμένα είτε παράλληλα είτε σε σειρά, ανάλογα με τις απαιτήσεις σε τάση και ρεύμα. Αυτά τα σύνολα κελιών ονομάζονται ηλιακά συστήματα ή ηλιακά κελιά. Τα ηλιακά κελιά, βρίσκουν εφαρμογές κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως σε αναμεταδότες σημάτων τηλεφωνικών ζεύξεων, σε διαστημικές εφαρμογές (σε σχετικά κοντινές προς τον ήλιο αποστάσεις), σε ορεινούς σταθμούς ελέγχου, σε τηλεχειριζόμενα ρομπότ, κτλ.