Προσδιορισμός εισοδήματος με βάση αντικειμενικές δαπάνες και υπηρεσίες (άρθρα 16 – 19 Ν. 2238/94 και άρθρο 3 Ν. 3842/10).

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσει το ισχύον καθεστώς σχετικά με τον προσδιορισμό του εισοδήματος με βάσει τις αντικειμενικές δαπάνες και τις υπηρεσίες που έχει πραγματοποιήσει/αναλώσει ο φορολογούμενος κατά το οικονομικό έτος αναφοράς. Το συγκεκριμένο εισόδημα χαρακτηρίζεται από λογιστικής πλευράς ως «τεκμαρτό» και γενικότερα στην καθημερινότητα συναντάται η έννοια «τεκμήρια» για να περιγράψει τη σχετική διαδικασία. Η αναγκαιότητα ενασχόλησης με τον προσδιορισμό του «τεκμαρτού» εισοδήματος, πηγάζει από τις μεγάλες αλλαγές που έχουν προκύψει τα τελευταία έτη στη φορολόγηση των φυσικών και νομικών προσώπων στην Ελλάδα. Τα «τεκμήρια» έχουν γίνει αυστηρότερα, στην προσπάθεια του Ελληνικού κράτους να αυξήσει τα φορολογικά του έσοδα, και επομένως πολλά φυσικά πρόσωπα καλούνται να καταβάλλουν υψηλότερο φόρο εισοδήματος βάσει αυτών.Προς επίτευξη του ανωτέρω σκοπού η εργασία αναπτύσσεται σε έξι κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας παρουσιάζονται οι βασικές έννοιες, που είναι σχετικές με τη φορολογία. Αναλύονται οι σκοποί και τα είδη της φορολογίας, τα οφέλη που προσφέρει στο ελληνικό κράτος, καθώς και οι γενικές αρχές που διέπουν τη φορολογία. Στο δεύτερο κεφάλαιο υπάρχει επικέντρωση στον τύπο φορολογίας, που επιβαρύνει τα εισοδήματα των φυσικών και νομικών προσώπων και καταγράφονται οι διαφορετικές πηγές των εισοδημάτων αυτών. Στο τρίτο κεφάλαιο υπάρχει εστίαση στη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων και ειδικότερα των συνταξιούχων και των μισθωτών, οι οποίοι μαζί με τους ελεύθερους επαγγελματίες αποτελούν τις δυο μεγάλες κατηγορίες φορολογούμενων που υπόκεινται σε προσδιορισμό του ετήσιου εισοδήματός τους σύμφωνα με τις αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσής τους. Επιπλέον, στο κεφάλαιο αυτό πραγματοποιείται μια ιστορική αναδρομή στον τρόπο φορολόγησης και τα φορολογικά κλιμάκια για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους από το 2007 έως σήμερα. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζεται λεπτομερώς το νομικό πλαίσιο περί αντικειμενικών δαπανών ή τεκμηρίων έτσι όπως πρωτοαναπτύχθηκε με το Ν. 2238/1994 και περιγράφονται οι πιο πρόσφατες αναθεωρήσεις του. Τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο υπάρχει πρακτική εφαρμογή προσδιορισμού του εισοδήματος με αντικειμενικό τρόπο και συμπλήρωση των αντίστοιχων δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος, ενώ στο έκτο κεφάλαιο παρατίθενται τα συνολικά συμπεράσματα της εργασίας.

Taxation is one of the most important sources of income for the state as long as a method to practice financial politics. Every government modifies the taxing politics depending on its economical purposes. Taxes in Greece can be differentiated based on several criteria. The most basic and traditional distinction is direct and indirect taxation. Direct taxation, applied to employment and freelancing income, is determined by the article 1 of the Greek law 2238/1994 and is separated in scales. But overtaxing these two categories (employment and freelancing ) as also tax evasion, led the legislator to establish more objectively criteria in taxing such as assets (land, houses, boats, pools, etc.) With more and more severe legislation on tax issues and the economic crisis, the question that remains is how 'objective' and 'fair' is the determination of income in Greece.