Διαδικασία εξυγίανσης στον πτωχευτικό κώδικα.

Abstract

Η άτακτη χρεοκοπία και η πτώχευση μιας επιχείρησης έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Η πολιτεία στην προσπάθεια να καθορίσει την διαδικασία της πτώχευσης ψήφισε το 2007 τον πτωχευτικό κώδικα. Στον κώδικα αναφέρονται όλες οι προϋποθέσεις υπαγωγής σε καθεστώς πτώχευσης, τα βήματα και τα όργανα που συμμετέχουν στην διαδικασία, οι συνθήκες υπαγωγής ή απόρριψης και οι συνέπειες της κάθε απόφασης αντίστοιχα, κ.ά.. Συχνά ωστόσο, μια υπερχρεωμένη επιχείρηση μπορεί μέσω αναδιοργάνωσης να καταστεί βιώσιμη ξανά. Η διάσωση μιας επιχείρησης από το κλείσιμο σίγουρα έχει πολλές θετικές συνέπειες τόσο προς τους άμεσα εμπλεκόμενους (προμηθευτές, πιστωτές, εργαζόμενους, κλπ.) όσο και προς το ευρύτερο σύνολο γενικά. Η διαπίστωση αυτή οδήγησε το Ελληνικό κράτος από πολύ να θεσμοθετήσει διαδικασίες εξυγίανσης των επιχειρήσεων. Ο πρώτος νόμος που αναφέρεται στην εξυγίανση των επιχειρήσεων είναι το νομοθετικό διάταγμα 3562 του 1956. Αργότερα υπήρξε ο νόμος 1386 του 1983, ο νόμος 1892 του 1990 και φυσικά ο πτωχευτικός κώδικας, νόμος 3588 του 2007, που αναφέρει την διαδικασία συνδιαλλαγής και του σχεδίου αναδιοργάνωσης. Ο νεότερος νόμος που αναφέρεται σε διαδικασία εξυγίανσης είναι ο 4013 του 2011, ο οποίος δέχτηκε αργότερα κάποιες τροποποιήσεις με τον 4072 του 2012. Ο 4013 αναφέρεται στην διαδικασία εξυγίανσης και καθορίζει όλες παραμέτρους της. Ορίζει τις προϋποθέσεις που πρέπει να ισχύουν ώστε το δικαστήριο να αποδεχτεί το άνοιγμα της διαδικασίας εξυγίανσης, τον ρόλο του μεσολαβητή, τα προληπτικά μέτρα που μπορεί να διατάξει το δικαστήριο, την συνέλευση των πιστωτών και την διαδικασία κατάληξης σε τελική συμφωνία, τους όρους εγκυρότητας αυτής, την επικύρωση ή απόρριψη της από το δικαστήριο και τις συνέπειες κάθε περίπτωσης. Τα στατιστικά στοιχεία που υπάρχουν για τις αιτήσεις υπαγωγής στην διαδικασία εξυγίανσης του ν. 4013/2011 και τα αποτελέσματα αυτών όσο αφορά το άνοιγμα της διαδικασίας δεν είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρα. Αρκετές είναι οι αιτήσεις έχουν απορριφτεί ή ακυρωθεί, ωστόσο υπάρχει και μεγάλος αριθμός αιτήσεων των οποίων εκκρεμεί ακόμα η εκδίκαση τους.

The disorderly bankruptcy and the failure of a company has unforeseen consequences. The state in an attempt to determine the situation of the bankruptcy, voted in 2007, the Bankruptcy Code. In this code are referred all the conditions of entry in regime of bankruptcy, the steps and the institutions which participate in the process, the conditions of entry or dismissal and the consequences of every decision respectively, etc. However, a heavily indebted company can -via reorganization- become sustainable again. The rescue of a company from closing down, definitely has many positive consequences both to the directly involved (suppliers, creditors, employees, etc.) and to the broader set in general. The first law which referred to the resolution of companies is the legislative decree 3562 of 1956. Later there was the law 1386 of 1983, the law 1892 of 1990 and of course the Bankruptcy Code, law 3588 of 2007, which mentions the conciliation procedure and the plan of reorganization. The newest law which referred to the resolution procedure is the 4013 of 2011, which suffered some modifications with the law 4072 of 2012. The 4013 is referring to the process of resolution and determines all the parameters. It defines the conditions to be applied, so the court will accept the opening of the process, the role of the mediator, the precautionary measures which the court can order, the assembly of the creditors and the process of conclusion to the final agreement, the conditions of its validity, the confirmation or the rejection of it from the court and the consequences of every occasion. The statistics that are there for the applications of entry to the resolution procedure of law 4013/2011 and their results for the opening of the process are not very clear. There are many applications that have been rejected or dismissed, however there is a big number of applications that their decision is still pending.