Stress tests και τραπεζικές χρηματοδοτικές ανάγκες.

Abstract

Η πρωταρχική λειτουργία ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι να συμβιβάσει τα αποκλίνοντα συμφέροντα των τελικών χρηστών, δανειστών και δανειοληπτών. Το ίδιο το σύστημα απαρτίζεται από μια ομάδα ιδρυμάτων και αγορών, τα οποία βοηθούν τα άτομα να δανείζουν και να δανείζονται. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα συχνά αναφέρονται ως «διαμεσολαβητές» επειδή έχουν την ιδιαίτερη ικανότητα να δημιουργούν την επιθυμητή για τους δανειστές και τους δανειζόμενους ρευστότητα. Η ικανότητα αυτή υπόκειται στο μετασχηματισμό της ληκτότητας και του κινδύνου και στη μείωση του κόστους. Οι διαδικασίες αυτές διευκολύνονται και από το μέγεθος των διαμεσολαβητών.Οι ενέργειες ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος μπορούν να καταστήσουν το δανεισμό φτηνότερο και να αυξήσουν τη ρευστότητα. Αυτό, με τη σειρά του, ενθαρρύνει τις επενδύσεις και πολλές φορές αυξάνει το επίπεδο της συνολικής δαπάνης στην οικονομία. Η αποτελεσματικότητα με την οποία το χρηματοπιστωτικό σύστημα διοχετεύει κεφάλαια από τους δανειστές στους δανειολήπτες είναι επίσης σημαντικό για την κατανομή των πόρων. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες το τραπεζικό σύστημα δύναται να αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό για την ανάδειξη των συγκριτικών του πλεονεκτημάτων και να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο για την αξιοποίηση των αναπτυξιακών παραγόντων. Μέσω των stress tests οι κυβερνήσεις και οι εποπτικοί φορείς δύναται πλέον να αντιληφθούν και να λάβουν μέτρα για την έγκαιρη πρόληψη των κινδύνων που έρχονται αντιμέτωπες οι τράπεζες. Οι ασκήσεις προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων συμβάλλουν στην πιο προσεκτική χρηματοπιστωτική πολιτική των τραπεζών καθώς και στο να υιοθετήσουν πιο προσεκτική και συντηρητική επιλογή όσον αφορά την επιλογή την χορήγηση δανείων, την διατήρηση αποθεματικών με σκοπό να μετατραπούν σε πιο υγιείς και ανθεκτικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που δεν θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στις διακυμάνσεις της οικονομίας. Το αντικείμενο αυτό θα αποτελέσει και θέμα διερεύνησης της παρούσας εργασίας, μέσα από τα πλαίσια της δευτερογενούς έρευνας.

The primary function of a financial system is to reconcile the divergent interests of end users, lenders and borrowers. The system itself consists of a group of institutions and markets, which help people to lend and borrow. Financial institutions are often referred to as "intermediaries" because they have the special ability to create desirable for lenders and borrowers liquidity. This ability is subject to the transformation of maturity and risk and reduce costs. These processes are facilitated by the size of mediators. The effects of a financial system can make borrowing cheaper and increase liquidity. This, in turn, encourage investment and often increases the level of total expenditure in the economy. The effectiveness with which the financial system channeling funds from lenders to borrowers is also important for the allocation of resources. Under the current circumstances the banking system may be the driving force behind the emergence of comparative advantage and play an important role in the recovery of growth factors. Through stress tests governments and supervisors can now understand and take measures for early prevention of risks faced by banks. The stress tests contribute to closer financial policy of banks and to adopt a more cautious and conservative choice in the choice of loans, maintaining reserves in order to become more healthy and resilient financial institutions will not be particularly vulnerable to fluctuations in the economy. This object will also be subject of investigation of this paper, through the context of secondary research.