Συνήθη κριτήρια για την ιδιωτική αξιολόγηση των επενδύσεων.

Abstract

Οι επενδύσεις αποτελούν έναν από τους κυριότερους παράγοντες της ανάπτυξης των επιχειρήσεων και κατά επέκταση της εθνικής οικονομίας, διότι διευρύνεται η παραγωγική δυναμικότητα της οικονομίας και προωθείται η αύξηση της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών. Ο φορέας ενός σχεδίου επένδυσης μπορεί να είναι ιδιωτικός όπου στοχεύει στην αύξηση των κερδών ή μπορεί να είναι δημόσιος όπου στοχεύει στην ωφέλεια του κοινωνικού συνόλου. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζουμε τα συνήθη κριτήρια αξιολόγησης των επενδύσεων, που αναλύονται στο πρώτο κεφάλαιο και είναι τα εξής: α) το κριτήριο της Περιόδου Επανείσπραξης, β) το κριτήριο του Μέσου βαθμού απόδοσης ή Μέση Ετήσια Αποδοτικότητα, γ) το κριτήριο της Καθαρής Παρούσας Αξίας, δ) το κριτήριο του Εσωτερικού Συντελεστή Απόδοσης, ε) το κριτήριο του Δείκτη Αποδοτικότητας ή Ωφελειών Κόστους, στ) το κριτήριο του Ομοιόμορφου Ετήσιου Ποσού. Στα παραπάνω κριτήρια αναφέρονται οι τρόποι υπολογισμού καθώς και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά τους. Εκτός από τα προαναφερθέντα υπάρχουν και άλλα κριτήρια αξιολόγησης των επενδύσεων τα οποία χρησιμοποιούνται λιγότερο συχνά, διότι δρουν ανασταλτικά αν υπάρχει μόνιμη χρήση τους με κίνδυνο οι επιχειρήσεις να μένουν στάσιμες και είναι τα παρακάτω: α) το κριτήριο της Επιτακτικότητας ή ο Βαθμός Αναγκαιότητας, β) το κριτήριο της Επανεπένδυσης, γ) το κριτήριο της Πρόσθετης ή Αυξανόμενης Απόδοσης, δ) το κριτήριο του Καθαρού Κόστους, ε) το κριτήριο του Ετήσιου Δείκτη Ωφελειών Κόστους, και στ) το κριτήριο της Καθαρής Τελικής Αξίας.