Χρηματοδοτική μίσθωση.

Abstract

Οι επιχειρήσεις μπορούν να αποκτήσουν τα πάγια στοιχεία που χρειάζονται για την πραγματοποίηση των δραστηριοτήτων τους με τους εξής τρόπους: Αυτοχρηματοδότηση, ήτοι αγορά των παγίων με ίδια κεφάλαια, η οποία ωστόσο αδηγεί σε μείωση της ρευστότητας της επιχείρησης. Δανειαζόμενη τα αναγκαία κεφάλαια από τράπεζα ή άλλον χρηματοδοτικό οργανισμό. Αγοράζοντας τα πάγια στοιχεία με τον όρο επιφύλαξης της κυριότητας από τον πωλητή. Μέσω της μεθόδου της χρηματοδοτικής μίσθωσης. Στην παρούσα εργασία θα μελετήσουμε την τελευταία, κατά σειρά αναφοράς, μέθοδο απόκτησης παγίων στοιχείων, την χρηματοδοτική μίσθωση, ή αλλιώς leasing. Η χρηματοδοτική μίσθωση αποτελεί μία μορφή χρηματοδότησης επενδυτικών έργων και βασίζεται στο γεγονός ότι για τον επιχειρηματία ή τον επαγγελματία μεγαλύτερη σημασία έχει η απρόσκοπτη χρήση του παγίου στοιχείου παρά η κυριότητά του. Χρηματοοικονομικά η χρηματοδοτική μίσθωση είναι μία χρηματοδοτική πρόταση, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελείται από μία αρχική εισροή, η οποία μετά ακολουθείται από ταμειακές ροές (Καραθανάσης, 1999). Η επιχείρηση, ή αλλιώς ο μισθωτής, εξοικονομεί την τρέχουσα χρονική στιγμή ένα χρηματικό ποσό ίσο με το κόστος απόκτησης της επένδυσης, αλλά αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταβάλλει στον εκμισθωτή, ήτοι την εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης, συγκεκριμένα ποσά σε τακτά χρονικά διαστήματα.