Νομικές υποχρεώσεις ασφαλιστικών επιχειρήσεων.

Abstract

Η ασφαλιστική ιδέα ανάγεται στους αρχαιότατους χρόνους. Όμως ο θεσμός της ασφάλισης, όπως τον νοούμαι σήμερα, πρωτοεμφανίσθηκε τον ίε αιώνα. Η ασφαλιστική ιδέα του καταμερισμού των κινδύνων απαντάται κ στην συνεισφορά σε αβαρία του αρχαίου ελληνικού δικαίου, που αργότερα μεταφέρθηκε, μέσω του ρωμαϊκού και μεσαιωνικού, στο νεότερο ναυτικό δίκαιο. Το πρώτο ασφαλιστικό νομοθέτημα είναι ισπανικό του ίε αιώνα και αφορά στη θαλάσσια ασφάλιση. Από την αρχή της δημιουργίας του θεσμού της ασφάλισης διακρίνουμε τη συνεταιρική αμοιβαία ασφάλιση, κίνητρο της οποίας ήταν η αμοιβαία παροχή βοήθειας, καθώς και τη με βάση το κέρδος ασφάλιση, κίνητρο της οποίας ήταν η επιχειρηματική πρωτοβουλία. Η χερσαία ασφάλιση και πρώτα η ασφάλιση πυρκαγιάς αναπτύχθηκε κυρίως με τη βιομηχανική επανάσταση στη Δ. Ευρώπη, Β. Αμερική και Ιαπωνία. Η ασφάλιση ζωής αναπτύχθηκε στη μεγάλη Βρετανία από τον ίη αιώνα. Σήμερα η ιδιωτική ασφάλιση καλύπτει κάθε κίνδυνο με εξαίρεση, κυρίως, τους πολεμικούς κινδύνους και την αστική ευθύνη λόγω ζημιών από πυρηνική σχάση, που τους καλύπτει σε πολύ περιορισμένη έκταση. Εξάλλου, παράλληλα με τη τάση δημιουργίας νέων ασφαλιστικών επιχειρήσεων, παρατηρείται σε διεθνές επίπεδο μεγάλη συγκέντρωση σε ασφαλιστικές πολυεθνικές ομάδες ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Στην Ελλάδα η ασφαλιστική επιχείρηση έχει χαρακτήρα μεταπρατικό. Πολλές ασφαλιστικές εταιρίες είναι αλλοδαπές και εργάζονται εδώ μέσω Ελλήνων πρακτόρων. Οι ελληνικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις δύσκολα αναλαμβάνουν μόνες τους σοβαρούς κινδύνους. Τους αντασφαλίζουν σε ποσοστό πολλές φορές μέχρι και κατά 99% στο εξωτερικό. Ενώ σε άλλες χώρες της Δύσης οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις δημιούργησαν τράπεζες, στην Ελλάδα οι μεγαλύτερες ασφαλιστικές επιχειρήσεις είναι δημιούργημα των τραπεζών.