Επισήμανση, συλλογή, αξιολόγηση και περιγραφή γενοτύπων συκιάς στην Κρήτη.

Abstract

Η συκιά δένδρο οπωροφόρο με καρπό εξαιρετικά θρεπτικό πλούσιο σε θερμίδες και πολύ γευστικό υπήρξε και υπάρχει από τη 4η π.χ. χιλιετία στο διαιτολόγιο του ανθρώπου όπου και πιθανότατα άρχισε η πρώτη καλλιέργεια του φυτού στη Συρία. Σήμερα η εμπορική καλλιέργεια της Συκιάς στην Ελλάδα είναι περιορισμένη κυρίως στην Πελοπόννησο (Μεσσηνία, Αρκαδία, Λακωνία), στην Εύβοια (Κύμη) και σε μερικά νησιά του Αιγαίου (Λέσβος, 'Aνδρος, Νάξος, Σάμος). Μέχρι σήμερα περίπου 25 γενότυποι Συκιάς έχουν επιλεγεί και αξιολογηθεί από το υπάρχον εντόπιο γενετικό υλικό. Εντούτοις στο υπάρχον γενετικό υλικό Συκιάς της χώρας υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι γενότυποι οι οποίοι δεν έχουν ακόμα καταγραφεί και αξιολογηθεί (Λιονάκης 1995; 1999). Η Συκιά δεν καλλιεργείται εμπορικά στη Κρήτη, εντούτοις υπάρχει πληθώρα δένδρων, τα περισσότερα των οποίων είναι σπορόφυτα, που καλλιεργούνται στις άκρες ελαιώνων και αμπελώνων και τα οποία αποτελούν σημαντική πηγή για επιλογή αξιόλογου γενετικού υλικού. Στην παρούσα εργασία έγινε προσπάθεια να εξευρεθούν στην Κρήτη εκλεκτοί γενότυποι Συκιάς. Έτσι, από την έρευνα που έγινε επισημάνθηκαν 15 γενότυποι Συκιάς σε περιοχές των νομών Ηρακλείου, Ρεθύμνης και Χανίων. Οι γενότυποι αυτοί αξιολογήθηκαν και περιγράφηκαν και στη συνέχεια πολλαπλασιάστηκαν με ριζοβολία μοσχευμάτων. Έξι (6) φυτά από κάθε γενότυπο παραδόθηκαν στο Εργαστήριο Δενδροκομίας του τμήματος Φυτικής Παραγωγής της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας όπου φυτεύτηκαν στο αγρόκτημα του ΤΕΙ Κρήτης στο Ηράκλειο.