Η δημοσιονομική πολιτική σταθεροποίηση της Ελληνικής οικονομίας – Οι δημοσιονομικοί δείκτες –Το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος.

Abstract

Η ταχεία αποκλιμάκωση του χρέους της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ, αποτελεί τα τελευταία χρόνια, βασικό στόχο της κυβερνητικής πολιτικής. Το γεγονός ότι η δημοσιονομική πολιτική θα έχει πλέον το κύριο βάρος για τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας μετά την ένταξη της Ελλάδος στη ζώνη ευρώ, καθιστά το δημόσιο χρέος μια από τις πλέον κρίσιμες μακροοικονομικές μεταβλητές για τη διαμόρφωση των υπόλοιπων δημοσιονομικών μεγεθών. Πέραν όμως αυτού, ο περιορισμός του συνεπάγεται την εξοικονόμηση σημαντικών πόρων, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση άλλων τομέων της οικονομίας Στη δεκαετία του 1980 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 η ελληνική οικονομία αντιμετώπισε συνθήκες παρατεταμένης οικονομικής στασιμότητας ,η οποίας εκδηλώθηκε κυρίως με ανικανότητα παραγωγής νέου πλούτου ,μεγάλα εξωτερικά ελλείμματα, υψηλό πληθωρισμό και ανεργία , εξελίξεις με αρνητικές συνέπειες στο επίπεδο ευημερίας του ελληνικού λαού. Τα κρίσιμα αυτά οικονομικά προβλήματα σε συνδυασμό με τις μακροχρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες και την υψηλή αστάθεια που παρουσίαζε το μακροοικονομικό και παραγωγικό σύστημα της οικονομίας δημιουργούσαν ένα κλίμα αβεβαιότητας , καθώς επίσης ανησυχία και προβληματισμό για το μέλλον της Ελλάδας στο νέο ευρωπαϊκό και διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Η θετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Κορυφής ,της 19ης Ιουνίου 2000 στην Πορτογαλία,για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο τρίτο στάδιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) και στη ζώνη του ενιαίου νομίσματος (ευρω) από την 1η Ιανουαρίου του 2001 αποτέλεσε σταθμός στη μεταπολεμική ιστορία της ελληνικής οικονομίας. Η Ελλάδα έχοντας ικανοποιήσει τα απαιτούμενα ,ονομαστικά,κριτήρια σύγκλισης που όριζε η Συνθήκη του Μάαστριχτ έγινε το δωδέκατο μέλος της ΟΝΕ .Η εξέλιξη αυτή ανοίγει, τουλάχιστον σε επίπεδο προσδοκιών, νέους ορίζοντες και δυνατότητες ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία.