Κόστη και οφέλη από την νομισματική ένωση.

Abstract

Στο πρώτο κεφάλαιο εισάγεται η έννοια των ασύμμετρων διαταραχών στη ζήτηση ως βασικού φορέα κόστους για τα κράτη-μέλη μιας ένωσης που έχουν πλέον απολέσει τη λύση της συναλλαγματικής ισοτιμίας ως εργαλείο πολιτικής. Στη συνέχεια απαριθμούνται οι διαφορές που παρατηρούνται ανάμεσα στα εν δυνάμει κράτη-μέλη μιας νομισματικής ένωσης. Διαφορές όπως είναι για παράδειγμα αυτές ανάμεσα στις αγορές εργασίας, στα νομικά συστήματα και στους ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης των χωρών. Παρατηρείται ότι στις περισσότερες περιπτώσεις εκτός από τη συναλλαγματική ισοτιμία ‐4 ‐ υπάρχουν και εναλλακτικά εργαλεία πολιτικής και σημειώνεται ότι όσο περισσότερο επώδυνα είναι για μια χώρα τα εργαλεία αυτά τόσο μεγαλύτερο κόστος συνεπάγεται για αυτήν από την ένταξη της σε μια νομισματική ένωση. Στο δεύτερο κεφάλαιο αρχικά συνοψίζεται η κριτική που ασκήθηκε στη θεωρία των άριστων νομισματικών περιοχών κυρίως αναφορικά με το πόσο μεγάλες είναι τελικά οι διαφορές ανάμεσα στις χώρες και για το κατά πόσο είναι τελικά ωφέλιμο εργαλείο της συναλλαγματικής ισοτιμίας μακροπρόθεσμα αλλά και περισσότερο άμεσα. Στη συνέχεια αναφέρονται συνοπτικά κάποια από τα αμιγή οφέλη της νομισματικής ένωσης που προκύπτουν για τα κράτη-μέλη της σε μικροοικονομικά κυρίως επίπεδα. Τέλος αφού γίνετε μια καταγραφή των τελεσθέντων στα 12 χρόνια ύπαρξης της Ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης και σε συνάρτηση με την διαγραφείσα σημερινή συγκυρία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης συμπεραίνεται ότι η προσδοκώμενη σύγκλιση των κρατών-μελών δεν έχει επέλθει και τα οφέλη δεν ήταν επόμενα. Με βάση τα παραπάνω αμφισβητείται και το έγκαιρο της διεύρυνσης της ένωσης και του κόστους που αυτό ενείχε για τα προϋπάρχοντα και τα εντασσόμενα μέλη. Ως το τέλος αυτού του συγγράμματος υπογραμμίζεται η σημασία που έχουν για το ισοζύγιο κόστους-όφελους τα οφέλη που προέκυψαν ως προς την πορεία προς την πολιτική ενοποίηση των κρατών-μελών, από την συγκρότηση της Ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης