Αμοιβαία κεφάλαια στην Ελλάδα.

Abstract

Κατά καιρούς τα Αμοιβαία Κεφάλαια έχουν κατηγορηθεί από επενδυτές και δημοσιογράφους ότι έχουν υψηλό κόστος προμηθειών και λόγω της φύσης τους είναι κατάλληλα κυρίως για μέσο-μακροπρόθεσμους επενδυτές, ότι δεν προσφέρονται για κερδοσκόπους, ότι ο επενδυτής δεν έχει τη δυνατότητα να μετέχει στις επενδυτικές αποφάσεις ούτε να έχει τον πλήρη έλεγχο των επενδύσεων, ότι υπάρχουν διακυμάνσεις και δυσκολίες στη διαχείριση από μεγάλες αυξομειώσεις ενεργητικού σε ακατάλληλες στιγμές ενώ υπάρχει και ο κίνδυνος κατάρρευσης από μεγάλες εξαγορές, πλαφόν εισόδου, γραφειοκρατικές διαδικασίες συμμετοχής-εξαγοράς – μεταφοράς. Τα Α/Κ επενδύουν σε ποικιλία αξιόγραφων, όπως μετοχές, ομόλογα και άλλους τίτλους διαφόρων χαρακτηριστικών. Το μυστικό της επιτυχίας των Α/Κ είναι η διαφοροποίηση του κινδύνου μέσα από την δημιουργία χαρτοφυλακίου τίτλων, όπου οι αρνητικές αποδόσεις ορισμένων τίτλων αντισταθμίζονται από τις θετικές αποδόσεις άλλων τίτλων. Γι’ αυτό, θεωρείται σκόπιμο, οι τίτλοι που συμμετέχουν στην σύνθεση ενός χαρτοφυλακίου να έχουν αρνητική συσχέτιση μεταξύ τους, ώστε η χρηματοοικονομική συμπεριφορά των τίτλων και η αντίδρασή τους στα διάφορα οικονομικά γεγονότα / δρώμενα να μην εμφανίζουν την ίδια ταυτόχρονα (θετική ή αρνητική) πορεία, αλλά να δημιουργούνται οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις για αντιστάθμιση του ενός από το άλλο. Ανάμεσα στα άλλα πλεονεκτήματα των Α/Κ συγκαταλέγονται η επαγγελματική διαχείριση, οι οικονομίες κλίμακας, η απλότητα της μορφής τους, η ρευστότητα, κλπ. Τα Α/Κ μπορούν να ταξινομηθούν με βάση το επενδυόμενο στοιχείο του ενεργητικού, την επενδυτική στρατηγική, την γεωγραφική περιοχή, κλπ, ενώ η μεγάλη ποικιλία τους μπορεί να καλύψει τις διάφορες και ποικιλόμορφες ανάγκες των επενδυτών. Συμπερασματικά, ως θεσμός φαίνεται να συγκεντρώνουν σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι ανταγωνιστικών μορφών επενδύσεων και λιγότερα μειονεκτήματα και έτσι τείνουν να γίνουν κυρίαρχος μηχανισμός επένδυσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Ειδικότερα στον Ελλαδικό επενδυτικό χώρο η τάση των επενδυτών προς τα ομολογιακά και μετοχικά προϊόντα δείχνει την ανάγκη σίγουρων τοποθετήσεων και την έλλειψη παιδείας για το σύνολο του θεσμού των αμοιβαίων κεφαλαίων.