Φορολογία ανωνύμων εταιριών.

Abstract

Η φορολογία αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων όλων των κρατών. Επιτρέπει στα κράτη να χρηματοδοτούν τις πολιτικές τους και, επομένως, συνιστά, θεμελιώδες στοιχείο της έννοιας της κυριαρχίας. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), οι φορολογικές πολιτικές αποτελούν κατά κύριο λόγω αρμοδιότητα των κρατών μελών τα οποία μπορούν , όμως, να αναθέτουν μέρος των πολιτικών αυτών σε περιφερειακές αρχές ή στις αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης, ανάλογα με τη θεσμική ή διοικητική οργάνωση των δημοσίων αρχών. Επομένως, στον τομέα των φορολογικών εισπράξεων, η ευρωπαϊκή δράση είναι καθαρά επικουρική: δεν αποσκοπεί στην εναρμόνιση των εθνικών συστημάτων υποχρεωτικών φορολογικών εισφορών αλλά στο να καταστήσει τα συστήματα αυτά συμβατά τόσο μεταξύ τους όσο και με τους στόχους της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (συνθήκη ΕΚ). Η φορολογία στο εισόδημα των νομικών προσώπων έχει επιβληθεί με το Ν.Δ. 3843/1958 και εφαρμόζεται από του Οικονομικού Έτους 1959. Μέχρι και το Οικονομικό Έτος 1958 ίσχυε η προβλεπόμενη από τον Ν. 1640/1919 φορολογία καθαρών προσόδων. Κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων είναι: α) Η επιβολή φόρου ενιαίως στο συνολικό ποσό του εισοδήματος του νομικού προσώπου. β) Ο αναλογικός φορολογικός συντελεστής, ο οποίος διαφοροποιείται ανάλογα με την κατηγορία των νομικών προσώπων και το αντικείμενο εργασιών.