Κρασιά και τυριά της Ελλάδας.

Abstract

Τυρί και κρασί ή κρασί και τυρί; Το βασικό ερώτημα δεν είναι τι θα μπει πρώτο και τι δεύτερο, αλλά πώς θα συνδυάσουμε δύο προϊόντα με έντονες προσωπικότητες. Συνήθως ένας γάμος δύο προσώπων με ισχυρό χαρακτήρα και προσωπικότητα οδηγεί γρήγορα σε ένα βίαιο διαζύγιο. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το κρασί και το τυρί. Ο πρώτος, λοιπόν, κανόνας τον οποίο βάζουμε στο συνδυασμό αυτό των δύο προϊόντων είναι το ένα να είναι απαλό, μαλακό και το άλλο ισχυρό, σκληρό. Με λίγα λόγια, όταν έχουμε ένα «μεγάλο» κρασί, δίπλα του θα βάλουμε ένα μέτριο τυρί και το αντίθετο. Ένα τυρί ισχυρό με ένα κρασί μέτριου χαρακτήρα. Το κρασί, χονδρικά, χωρίζεται σε λευκά κρασιά με πλούσια μπουκέτα λουλουδιών, καλές οξύτητες και δροσερές γεύσεις. Τα κόκκινα, πάλι, βγάζουν αρώματα και γεύσεις μπαχαρικών, φρούτων του δάσους, σοκολάτα, αλλά και γήινες γεύσεις. Τα α-φρώδη με τη φρεσκάδα των φυσαλίδων τους έχουν κυρίως αρώματα του λευκού κρασιού. Τέλος, τα γλυκά κρασιά δίνουν γεύσεις μελιού, φρέσκου σταφυλιού και αρώματα σοκολάτας. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία στη γεύση κυρίως των δύο προϊόντων. Στο σημείο αυτό, είναι σκόπιμο να ειπωθεί ότι δύο είναι οι κανόνες του συνδυασμού. Ή θα συνδυάσουμε το ίδιο στοιχείο γεύσης, οξύτητα με οξύτητα ή θα βάλουμε δύο αντίθετα στοιχεία, όπως η λιπαρότητα με την οξύτητα. Στο συνδυασμό τυριού και κρασιού σημαντικό ρόλο παίζει και η ενδοποιότητα.Ο συνδυασμός τυριού με κρασί πρέπει να αντιμετωπίζεται με μία σχετική ελευθερία, που αφορά περισσότερο τέλειο συνδυασμό γεύσεων στον ουρανίσκο, παρά το φα-νατικό συνδυασμό τυριού και κρασιού. Το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί με μία σχετική ελευθερία και με μία προσωπική αντίληψη βασισμένη στη γνώση και το προσωπικό γούστο του καθενός. Σημαντικό είναι τα δύο αυτά προϊόντα να διαλέγονται προσεκτικά και πάντα στο σωστό timing για κατανάλωση.