Εναλλακτικές μορφές τουρισμού και η ανάπτυξη τους στην Ελλάδα.

Abstract

Οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού έχουν σα σκοπό τη διατήρηση του περιβάλλοντος, όμως εδώ τίθεται το ερώτημα για το κατά πόσο μπορούν να αναπτυχθούν και οι μορφές του μαζικού τουρισμού, ώστε να είναι φιλικές προς το περιβάλλον. Οι έρευνες και οι μελέτες, που έχουν πραγματοποιηθεί σε όλο τον κόσμο, δείχνουν οτι θα πρέπει ο μαζικός τουρισμός να γίνει πιο βιώσιμος. Αν οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού έχουν να παίξουν κάποιο ρόλο στη μεταμόρφωση του μαζικού τουρισμού, τότε αυτός θα είναι να δείξουν, σε μια μικρή κλίμακα, την ικανότητα της τουριστικής βιομηχανίας να γίνει πιο υπεύθυνη οικολογικά μέσα από την ανάπτυξη στρατηγικών εναλλακτικών μορφών ενέργειας, την ευαισθητοποίηση απέναντι στους φυσικούς πόρους και τους ντόπιους κατοίκους, κτλ, και όλα αυτά επειδή οι μορφές αυτές του τουρισμού δεν παρουσιάζουν αρνητικές οικολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Όμως, ένα από τα θέματα, που προβληματίζουν τους ανθρώπους που επιλέγουν τις ήπιες μορφές τουρισμού, τουλάχιστον από ερευνητικής άποψης, είναι η έλλειψη εμπειρικών στοιχείων, που θα αποδεικνύουν τη θέση οτι είναι πιο υπεύθυνες από τις άλλες μορφές τουρισμού. Για παράδειγμα, είναι όντως πιο “πράσινες” μορφές της οικολογίας και της κοινωνίας από τους άλλους τουρίστες; Οι έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σχετικά σχετικά με το θέμα στις ΗΠΑ, έχουν τα εξής αποτελέσματα: οι υπεύθυνοι λειτουργίας ήπιων μορφών τουριστικών επιχειρήσεων και οι τουρίστες ήταν πιο ηθικοί σε σχέση με τους άλλους τύπους επαγγελματιών και τουριστών, βάσει των απαντήσεων, που έδωσαν σε τρία τουριστικά σενάρια και προσφέροντας κάποιες τουριστικές ενδείξεις, που αποδεικνύουν οτι, τουλάχιστον από την πλευρά αυτών των ατόμων, οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού είναι πράγματι ένας πιο ηθικός τομέας της τουριστικής βιομηχανίας, το μέλλον του οποίου φαίνεται πραγματικά λαμπερό. Περιληπτικά, πρέπει να πούμε οτι ως μια μεγάλη παγκόσμια οικονομική δύναμη, ο τουρισμός έχει μπλεχτεί στα δίχτυα ενός σύνθετου πολιτισμού, που δείνει έμφαση στους υλικούς και όχι στους ηθικούς στόχους και αξίες. Ως μέρος της βιομηχανίας αυτής, οι ήπιες μορφές τουρισμού θα πρέπει να παλέψουν, προκειμένου να αναγνωριστούν είτε ως συμβατή είτε ως εναλλακτική μορφή τουρισμού. Για το λόγο αυτό, τα μελλοντικά χρόνια θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για τον προσδιορισμό των “εναλλακτικών” μέσων και του ρόλου που παίζει ο τουρισμός για την ανάπτυξη μιας καλύτερης εναλλακτικής τουριστικής λύσης. Αν πρόκειται να αφορά περισσότερες ψευδείς επιθυμίες και ματαιοδοξίες, τότε ο τουρισμός, με την πραγματική του έννοια, δεν θα πετύχει. Αν από την άλλη πλευρά, απαιτήσει την ύπαρξη ενός συνόλου αρχών για τη φιλοσοφία και την εφαρμογή του, τότε πράγματι θα συμβάλλει στις σχέσεις ανθρώπων- περιβάλλοντος και θα λειτουργήσει ως πρότυπο για άλλες μορφές ανάπτυξης -τουριστικές και μη- σε έναν πολυσύνθετο κόσμο.