Επίδραση αλατότητας και εμπλουτισμού ασβεστίου σε υδροπονική καλλιέργεια μαϊντανού σε σύστημα NFT.

Abstract

Ένα σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, σε ολοένα αυξανόμενη έκταση είναι η δευτερογενής αλάτωση και αλκαλίωση των εδαφών, λόγω της κακής αποστράγγισης και της κακής ή μέτριας ποιότητας του νερού (υποβαθμισμένο νερό) άρδευσης. Στην συγκεκριμένη εργασία, μελετήθηκε η επίδραση αλατότητας (0, 30 και 90 mΜ ΝaCl) στην ανάπτυξη και την ποιότητα υδροπονικής καλλιέργειας μαϊντανού σε συνδυασμό ή όχι με διαφυλλικό ψεκασμό ασβεστίου. Τα φυτά αναπτύχθηκαν σε κανάλια NFT (3 επίπεδα αλατότητας x 2 συγκεντρώσεις ασβεστίου x 3 επαναλήψεις) σε κλειστό υδροπονικό σύστημα. Πραγματοποιήθηκαν εβδομαδιαίες μετρήσεις ως προς την απορρόφηση θρεπτικών στοιχείων (K, Na, Ca, NO3, P) και την κατανάλωση νερού. Επιπλέον πραγματοποιήθηκαν 2 δειγματοληψίες, μια στα μέσα της καλλιέργειας (ενδιάμεση) και μια με την λήξη της καλλιέργειας (τελική). Σε κάθε δειγματοληψία προσδιορίστηκαν ο αριθμός φύλλων, το ύψος του φυτού, το νωπό και ξηρό υπέργειο και υπόγειο βάρος, το μήκος της ρίζας και η αναλόγια φύλλων/ρίζας, μακροσκοπική αξιολόγηση εμφάνισης των φυτών (κλίμακα 1-5), η περιεκτικότητα σε ολικές φαινόλες, η περιεκτικότητα σε χλωροφύλλης a (Chla) και b (Chlb) και ολικών καροτενοειδών (Carotenoids), καθώς και η ποσότητα αιθέριου ελαίου που παράχθηκε από τα φυτά μαϊντανού. Επιπλέον προσδιορίστηκαν η στοιχειομετρική (K, Na, Ca, P) ανάλυση σε φύλλα και σε ρίζα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα βρέθηκε ότι η αλατότητα επηρέασε την ανάπτυξη των φυτών του μαϊντανού. Η υψηλή αλατότητα (90mΜ NaCl) μείωσε έως και 50% τον αριθμό των φύλλων και το νωπό υπέργειο βάρος. Ο εμπλουτισμός ασβεστίου στην υψηλή αλατότητα αύξησε το ύψος του φυτού πράγμα που σημαίνει το ασβέστιο επέδρασε θετικά και ανταγωνιζόταν την αρνητική δράση της αλατότητας. Το ίδιο συνέβη και στο νωπό βάρος της ρίζας. Όσον αφορά την περιεκτικότητα σε ολικές φαινόλες παρατηρήθηκε μείωση κατά την μεταχείριση της χαμηλής αλατότητας. Σχετικά με την περιεκτικότητα σε Chla και Chlb μειώθηκαν στη μεταχείριση της αυξημένης αλατότητας σε συνδυασμό με το ασβέστιο. Δεν ισχύει το ίδιο για την περιεκτικότητα των ολικών καροτενοειδών, στα οποία η αλατότητα προκάλεσε την αύξηση τους. Σημειώθηκε σταδιακή συσσώρευση αλάτων, κυρίως Νa, με άμεσο αποτέλεσμα την σταδιακή αύξηση της EC κατά την διάρκεια της καλλιέργειας, με εντονότερα στοιχεία στην αυξημένη αλατότητα. Όσον αφορά την στοιχειομετρική ανάλυση στα φύλλα και στις ρίζες παρατηρήθηκε μείωση της περιεκτικότητας σε K και P. Επιπλέον η προσθήκη ασβεστίου και καθώς και η υψηλή αλατότητα αύξησαν την περιεκτικότητα σε Ca και Νa στα φύλλα και στις ρίζες. Καθότι η αλατότητα ως παράγοντας καταπόνησης παρουσιάζεται σε εκτεταμένες περιοχές του πλανήτη μας θα μπορούσαμε να μειώσουμε τις αρνητικές της επιδράσεις. Ένας τρόπος για την μείωση των αρνητικών επιπτώσεων της αλατότητας είναι η επιλογή ανθεκτικών πληθυσμών στην αλατότητα, η χρήση διαφυλλικού ψεκασμού θρεπτικών στοιχείων ή ο εμπλουτισμός θρεπτικών στοιχείων στο χώμα ή σε υδροπονική καλλιέργεια, για την αύξηση αντοχής των φυτών στην αλατότητα και την ελάττωση των ιόντων Na+ και Cl- που προκαλούν ζημιές στα φυτά όπως έχει ήδη βρεθεί σε διάφορες καλλιέργειες (μαρούλι, όσπρια, τομάτα κτλ).