Σίτιση και ενυδάτωση ασθενών σε κρίσιμο στάδιο και ηθικά διλήμματα που προκύπτουν.

Abstract

Η θρεπτική υποστήριξη των ασθενών που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομειακό περιβάλλον αποτελεί καίριο ζήτημα, διότι σχετίζεται τόσο με την βελτίωση της κλινικής τους εικόνας, όσο και με την επιμύκηνση του προσδόκιμου χρόνου ζωής. Όταν οι ασθενείς είτε αρνούνται να τους χορηγηθεί η τεχνητή σίτιση και ενυδάτωση, είτε όταν απλά αδυνατούν να λάβουν οι ίδιοι τις αποφάσεις οι οποίες πιθανώς να καθορίζουν την έκταση της ιατρικής παρέμβασης, ο πιστοποιημένος κλινικός διαιτολόγος έχει έναν ενεργό και υπεύθυνο συμβουλευτικό ρόλο απέναντι τόσο στον ασθενή, όσο και στο οικογενειακό του περιβάλλον, ενώ απαραιτήτως παράλληλα λαμβάνει σοβαρά υπόψη τον κώδικα ηθικής και δεοντολογίας. Υπάρχει εκτενής κλινική, ηθική και νομική κάλυψη τόσο απέναντι στην χορήγηση τροφής και νερού όταν προκύπτουν θέματα αναφορικά με το τι είναι αποδεκτό και τι απορριπτέο από τον ασθενή, όπως και τι είναι εγκεκριμένο μέσω εμπειρικών κλινικών στοιχείων. Όταν προκύπτουν τέτοιου είδους ερωτηματικά, η απόφαση για το αν θα προχωρήσουμε σε σίτιση και ενυδάτωση απαιτεί ηθική ευσυνειδησία. Σκοπό της συγκεκριμένης εργασίας αποτελεί η εξαγωγή συμπεράσματος σχετικά με τη θεωρούμενη «σωστή» διαχείριση περιστατικών όπου υπάρχουν ηθικά «εμπόδια» για ασθενείς οι οποίοι βρίσκονται σε κρίσιμο στάδιο είτε λόγω κάποιας νόσου (καρκίνος, χρόνια νοσήματα κ.α.), είτε βρίσκονται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στα πλαίσια κάποιας οξείας παθολογικής κατάστασης.

The nutritional support of the patients in critical condition in a hospital environment isproved to be a crucial issue, because it is related to their clinical state as well as the elongation of their life expectancy. When a patient either refuses to be provided with artificial nutrition and hydration, or just is incapable of taking the decision which will probably define the extent of the medical intervention himself, a registered clinical dietitian has a consulting responsibility of vital importance towards the patient as well as his family, while in the meantime, he aknowledges the code of ethics. There is an extensive clinical, moral and legal rationale on providing food and fluids when issues come out concerning what is acceptable or not by the patient and what is an official fact through empirical clinical studies. When such issues result, the decision whether the clinician will procede to administrate artificial nutrition and hydration demands moral consciense. Goal of this particular study is the extraction of a conclusion concerning the supposable “correct” handling of such cases, when there are moral “obstacles” for patients who are in critical stage because of an illness ( cancer, chronical illness etc), or are hospitalized in the Intensive Care Unit because of some kind of acute pathological state.