Development of a serious educational game for special education.

Abstract

Ancient theater is one of the first forms of art humans partook in and as such has been a significant contribution in cultural heritage. Through the years it has evolved, starting from religious ceremonies and reaching to entertainment and education. On this path it has influenced politics and societies, while also being a force for development in multiple fields, including architecture, writing, and engineering. Despite the tremendous significance, most of the legacy is lost. Only a fraction of dramas from the past is saved to this day, builds are not in their former glory and the intricate machines are only known through references. Most of our knowledge doesn’t come from artifacts, but from extensive studying. In education, ancient theater is taught mainly in a literal way, studying the dramas with traditional means. However, these means are challenging and irrelevant for learners that grow up as digital natives. This is especially the case for students with special educational needs that struggle with traditional learning methods. Inclusion of interactivity and playfulness in the learning process is essential to trigger these students and to create environments for experiential learning, achieving dedication to the educational process. This thesis has utilized 3D artifacts that represent components of an ancient theater based on bibliographic references, creating a three-dimensional experience in a virtual depiction of an ancient theater. Towards this goal analysis, design and pilot development of the whole area of an ancient theater was also conducted. First person mechanics have been implemented and full interaction between played and 3d artifacts was developed. More over a set of information was chosen about these artifacts and multiple quizzes were created to ensure the learning processes.

Το αρχαίο θέατρο αποτελεί μια από της πρώτες μορφές τέχνης που ανέπτυξε ο άνθρωπος. Για αυτό και αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της πολιτισμικής κληρονομίας. Στο διάβα του χρόνου εξελίχθηκε, ξεκινώντας από θρησκευτικές τελετές και καταλήγοντας σε μέσο αναψυχής και εκπαίδευσης. Σε αυτήν την μακρά πορεία επηρέασε πολιτικές και κοινωνίες ενώ αποτέλεσε ερέθισμα για ανάπτυξη σε πολλαπλά πεδία, όπως η αρχιτεκτονική, η συγγραφή και η μηχανική. Παρά την σημαντικότητα της, το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομίας έχει χαθεί. Ελάχιστα κείμενα της αρχαιότητας σώζονται μέχρι σήμερα, τα κτίρια δεν σώζονται στην καλύτερη κατάσταση και οι περίπλοκες μηχανές μας είναι γνωστές αποκλειστικά από αναφορές. Οι περισσότερες γνώσεις μας δεν προέρχονται από αντικείμενα αλλά από εκτεταμένη έρευνα. Στην εκπαίδευση, το αρχαίο θέατρο διδάσκετε κυρίως στη λογοτεχνική του διάσταση. Τα αρχαία δράματα μελετώνται με παραδοσιακές μεθόδους. Ωστόσο, τέτοιες μέθοδοι δυσκολεύουν τους νέους και απέχουν από την πραγματικότητα των μαθητευόμενων που ανήκουν στην ψηφιακή γενιά. Ακόμα περισσότερο σε περιπτώσεις μαθητευόμενων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες οι παραδοσιακές μέθοδοι ενέχουν ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία. Η ενσωμάτωση της δια δραστικότητας και του παιχνιδιού στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι απαραίτητη ως έναυσμα στους μαθητές και για την δημιουργία ενός περιβάλλοντος βιωματικής μάθησης, πετυχαίνοντας συμμέτοχή και αφοσίωση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η παρούσα εργασία έχει χρησιμοποιήσει τρισδιάστατα αντικείμενα για την απεικόνιση τεχνουργημάτων και δομικών στοιχείων του αρχαίου θεάτρου βασισμένα σε βιβλιογραφικές αναφορές. Έτσι δημιουργείτε μια τρισδιάστατη εμπειρία εντός μιας εικονικής αναπαράστασης ενός αρχαίου θεάτρου. Προς αυτήν την κατεύθυνση διεξήχθη επίσης ανάλυση, σχεδιασμός και πιλοτική ανάπτυξη ολόκληρης της περιοχής ενός αρχαίου θεάτρου. Εφαρμόστηκαν μηχανικές πρώτου προσώπου και αναπτύχθηκε πλήρης αλληλεπίδραση μεταξύ παικτών και τρισδιάστατων αντικειμένων. Επιπλέων, επιλέχθηκε ένα σύνολο πληροφοριών σχετικό με τα τεχνουργήματα και πολλαπλές ερωταπαντήσεις δημιουργήθηκαν για να εξασφαλίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.