Η θεωρία του δεσμού στην διαταραχή πανικού: το βίωμα των ανθρώπων με διαταραχή πανικού και η συμβολή της θεραπείας στα ενεργά μοντέλα δεσμού.

Abstract

Οι αγχώδεις διαταραχές, όπως η διαταραχή πανικού, είναι από τις πιο συχνά ευρισκόμενες διαταραχές στον γενικό πληθυσμό. Έτσι κρίθηκε σκόπιμο να μελετηθεί η σχέση που έχει το βίωμα της πρώιμης παιδικής ηλικίας με την ύπαρξη διαταραχής πανικού κατά την ενηλικίωση, ερμηνευμένη μέσα από την θεωρία του δεσμού (attachment theory). Ο σκοπός ήταν να μελετηθεί πως το περιβάλλον που μεγαλώνει ένα άτομο, επιδρά στην ψυχική υγεία του κατά την ενηλικίωση. Για την υλοποίηση της έρευνας πραγματοποιήθηκε μικτή έρευνα με ερωτηματολόγιο και συνέντευξη. Από τα σημαντικότερα ευρήματα ήταν ότι όλοι οι συμμετέχοντες βίωσαν φυσική ή συναισθηματική απουσία από την πρωτεύουσα ή την δευτερεύουσα φιγούρα προσκόλλησης. Κάτι ακόμα που προέκυψε από τα αποτελέσματα της έρευνα ήταν ότι τα άτομα που συμμετείχαν βίωσαν πρώιμο τραύμα προσκόλλησης που συνέβαλε στην ύπαρξη διαταραχής πανικού. Τέλος ήταν ξεκάθαρο ότι η θεραπεία για την διαταραχή πανικού συνέβαλε στην αναγνώριση και κατανόηση των ενεργών μοντέλων δεσμού χωρίς ωστόσο να τα τροποποιεί.

Anxiety disorders, such as panic disorder, are among the most common disorders in the general population. Thus, it was considered appropriate to study the relationship between the experience of early childhood and the existence of panic disorder in adulthood, interpreted through attachment theory. The aim was to study how the environment in which a person grows up, affects his mental health during adulthood. For the implementation of the research, a mixed research was conducted with a questionnaire and an interview. One of the most important findings was that all participants experienced a physical or emotional absence of the primary or the secondary attachment figure. Another thing that emerged from the results of the research was that the participants experienced an early attachment trauma that contributed to the existence of panic disorder. Finally, it was clear that treatment for panic disorder contributed to the recognition and understanding of active bond patterns without modifying them.