Η μέτρηση της κοινωνικής λειτουργικότητας σε ασθενείς με ψυχώσεις - Διπολική διαταραχή.

Abstract

Σκοπός: Η Κοινωνική λειτουργικότητα ορίζεται ως η ικανότητα ενός ατόμου να εμπλέκεται αποτελεσματικά σε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, να διατηρεί διαπροσωπικές σχέσεις, να συμμετέχει στην εργασία και να διεξάγει καθημερινές δραστηριότητες ανεξάρτητα. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μετρηθεί η κοινωνική λειτουργικότητα σε ασθενείς με ψυχώσεις -Διπολική διαταραχή. Επιμέρους στόχοι είναι η εκτίμηση της επίδρασης δημογραφικών παραμέτρων, της επιβάρυνσης του φροντιστή, Μεθοδολογία: Σε 200 ασθενείς με προβλήματα σχιζοφρένειας ή διπολικής διαταραχής αλλά και στους φροντιστές τους που νοσηλεύτηκαν στην Ψυχιατρική Κλινική του ΠαΓΝΗ μετρήθηκε η κοινωνική λειτουργικότητά τους με τις κλίμακες FAS και SFS. Άλλες κλίμακες μέτρησης ήταν η κλίμακα Zaritγια την επιβάρυνση των φροντιστών, η κλίμακα της ψυχικής ανθεκτικότητας, και η κλίμακα PANSS της ψυχοπαθολογίας. Τα ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν σε τρεις χρονικές στιγμές, η πρώτη κατά την είσοδο του ασθενή στην κλινική, η δεύτερη λίγο πριν το εξιτήριο και η τρίτη 2 μήνες μετά στο σπίτι του ασθενή. Αποτελέσματα: Οι δυο κλίμακες κοινωνικής λειτουργικότητας SFS,FASσυσχετίζονται στατιστικά σημαντικά (rs=0,839, p<0,001). Επίσης η κλίμακα SFSσχετίζεται αρνητικά με την κλίμακα της επιβάρυνσης του φροντιστή (rs=-0,399, p<0,001), θετικά με την ανθεκτικότητα (rs=0,318, p<0,001) και αρνητικά με την θετική ψυχοπαθολογία θετική PANSS (rs=-0,176, p=0,015). Επίσης η κοινωνική λειτουργικότητα δείχνει να σχετίζεται αρνητικά με την ηλικία του ασθενή (rs=- 0,154, p=0,034), την ηλικία του φροντιστή (rs=-0,277, p<0,001), τα έτη φροντίδας (rs=-0,315, p<0,001)και την εκπαίδευση του ασθενή (p<0,001). Συμπεράσματα ασθενείς με διπολική διαταραχή ή σχιζοφρένεια παρουσιάζουν σοβαρή έκπτωση στην κοινωνική λειτουργικότητά τους. Η σύνδεση αυτής της έκπτωσης επηρεάζεται από την θετική ψυχοπαθολογία τους (ύπαρξη ψευδαισθήσεων, παραληρηματικών ιδεών κ.ά.), αλλά όχι από την αρνητική ψυχοπαθολογία (απόσυρση, δυσκολίες στη σχέση κ.ά.). Η φροντίδα επίσης που λαμβάνεται από τον φροντιστή είναι κρίσιμης σημασίας και συνδέεται με την ανθεκτικότητα και την επιβάρυνση του φροντιστή. Τέλος, οι πιο ηλικιωμένοι ασθενείς αλλά και η χρονιότητα της ασθένειας συσχετίζονται και με μεγαλύτερη έκπτωση στην λειτουργικότητα του ασθενή.

Background: Social functionality is defined as the ability of an individual to engage effectively in social interactions, maintain interpersonal relationships, participate in work, and conduct daily activities independently. Purpose: The purpose of this study is to measure social functioning in patients with psychosis (Schizophrenia, Bipolar Disorder). Sub-objectives are to assess the impact of demographic parameters, the burden on the caregiver . Methodology: In 192 patients with schizophrenia or bipolar disorder and their caregivers who were treated at the Psychiatric Clinic of PAGNI, their social functioning was measured based on the FAS and SFS scales. Other scales used were the Zarit scale for caregivers’ burden, the brief resilience scale (BRS), and the PANSS scale for psychopathology. The questionnaires were completed at three times, when the patient entered the clinic and the second shortly before discharge and the third 2 months later at the patient's home. Results: The association between the two scales, SFS and GAF, was statistically significant (rs = 0.839, p <0.001). The SFS scale also showed a negative correlation with the caregiver's burden scale (rs = -0.399, p <0.001), a positive correlation (rs = 0.318, p <0.001) and a negative PANSS-positive psychopathology (rs = -0.176, p = 0.015). Social function also appears to be negatively affected by both the patient's age (rs = -0.154, p = 0.034), the caregiver's age (rs = -0.277, p <0.001), the years of care (rs = -0.315, p <0.001) and patient’s education level (p <0.001). Conclusions: Patients with bipolar disorder or schizophrenia show a severe reduction in their social functioning. This reduction is related only to the positive psychopathology (existence of illusions, delusions, etc.). The care also received by the caregiver is critical and is associated with the caregiver's resilience and dedication. Finally, the older patients and the longer duration of the disease are associated with greater reduction in patient’s functionality.