Η εκτίμηση της ποιότητας ζωής και της σοβαρότητας της νόσου των ασθενών με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου.

Abstract

Εισαγωγή: Τα ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου - ΙΦΝΕ (κυρίως η νόσος Crohn και η ελκώδης κολίτιδα) είναι χρόνιες υποτροπιάζουσες παθήσεις του πεπτικού συστήματος με σημαντική επίδραση στη σωματική, κοινωνική και στην ψυχική υγεία των ασθενών που νοσούν. Σκοπός: Η εκτίμηση της ποιότητας ζωής - ΠΖ και της σοβαρότητας της νόσου των ασθενών με ΙΦΝΕ. Υλικό και Μέθοδος: Είναι μία προοπτική μελέτη στην οποία συμμετείχαν 70 ασθενείς που παρακολουθούνταν για ΙΦΝΕ στο γαστρεντερολογικό ιατρείο μεγάλου νοσοκομείου της 7ης ΥΠΕ, κατά την χρονική περίοδο Απρίλιος – Ιούλιος 2021. Πραγματοποιήθηκαν δυο μετρήσεις με ένα μήνα διαφορά για κάθε ασθενή. Χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια Short Inflammatory Bowel Disease Questionnaire για την εκτίμηση της ΠΖ, το HADS που εκτιμά το άγχος και την κατάθλιψη και οι κλινικοί δείκτες δραστηριότητας Harvey-Bradshaw-HBI για την νόσο Crohn και Simple Colitis Activity Index-SCAI για την ελκώδη κολίτιδα, ενώ έγινε και καταγραφή των κοινωνικών, δημογραφικών χαρακτηριστικών και καταγραφή της έντασης του πόνου Αποτελέσματα: O μέσος χρόνος νόσησης ήταν τα 10,6 χρόνια. Σχετικά με την υιοθέτηση και πιστή ακολουθία των θεραπευτικών οδηγιών που τους είχαν δοθεί, σχεδόν όλοι (97,1%) απάντησαν καταφατικά. Διαπιστώνονται χαμηλά μέσα επίπεδα πόνου τόσο πριν όσο και μετά τη λήψη οδηγιών, ενώ δεν διαφοροποιούνται σημαντικά στον ένα μήνα από τη χορήγησή τους (3,2 έναντι 3,3 μονάδες, αντίστοιχα, p>0,05). Σύμφωνα με τον SCAΙ, διαπιστώνεται μη σημαντική αύξηση των ασθενών από πριν στη μετά χορήγηση θεραπευτικών οδηγιών με σοβαρή αξιολόγηση της νόσου (σοβαρή νόσος πριν 26,1% έναντι μετά 47,8%, p>0,05). Σύμφωνα με το HBI διαπιστώνονται χαμηλά μέσα επίπεδα του δείκτη τόσο πριν όσο και μετά τη λήψη οδηγιών, χωρίς να διαφοροποιούνται σημαντικά στον ένα μήνα από τη χορήγησή τους (5,53 έναντι 5,51 μονάδες, αντίστοιχα, p>0,05). Διαπιστώθηκε μη σημαντική αύξηση των ασθενών με μέτρια/σοβαρή συμπτωματολογία άγχους (20,0% έναντι 22,9%, p>0,05) καθώς και κατάθλιψης (24,3% έναντι 37,1%, p>0,05). Πριν τις οδηγίες το αυξημένο εκπαιδευτικό επίπεδο σχετίζεται με χαμηλότερα επίπεδα πόνου (rho=-0,331, p<0,05) ή το μεγαλύτερο διάστημα νόσησης με υψηλότερο δείκτη HBI (rho=0,334, p<0,05). Επίσης, ο έγγαμος βίος φαίνεται παραδόξως να σχετίζεται με υψηλότερα επίπεδα καταθλιπτικής συμπτωματολογίας (πριν οδηγιών: rho=0,303, p<0,05) ή πόνου (μετά οδηγιών: rho=0,209, p<0,05). Γενικά, δεν παρατηρούνται σημαντικές διαφορές στον πόνο, στην ΠΖ, στο άγχος ή στη κατάθλιψη μεταξύ των ασθενών με ΝΚ και εκείνων με ΕΚ (p>0,05). Συμπεράσματα. Οι μετρήσεις δεικτών πριν και μετά τις οδηγίες έδειξαν χαμηλά μέσα επίπεδα κλιμάκων πόνου, συμπτωματολογίας νόσου, ΠΖ, άγχους και κατάθλιψης και μη σημαντικές μεταβολές των κλιμάκων μεταξύ των δυο φάσεων, πριν και μετά τη χορήγηση οδηγιών, με εξαίρεση την αύξηση της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας. Επίσης διαπιστώθηκε μη σημαντική συσχέτιση με ερευνώμενους δυνητικούς παράγοντες, όπως είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των ασθενών αλλά και εκείνα της νόσου τους.

Introduction: Idiopathic inflammatory bowel diseases-IBD (mainly Crohn's disease and ulcerative colitis) are chronic recurrent diseases of the digestive system with a significant effect on the physical, social, and mental health of ill patients. Aim: To assess the quality of life and the severity of patients with IBD. Methods: It is a prospective study involving 70 patients who were monitored for IBD at the gastroenterology clinic of a large hospital of the 7th Health District during the period April–July 2021. Two measurements were performed with one month difference for each patient. Short Inflammatory Bowel Disease Questionnaire was used to assess the quality of life, HADS assessed for anxiety and depression and the Harvey-Bradshaw-HBI clinical activity indicators for Crohn's disease and the Simple Colitis Activity Index-SCAI for ulcerative colitis. The social, demographic characteristics, and recording of pain intensity were recorded Results: The average time of illness was 10.6 years. Regarding the adoption and faithful sequence of the therapeutic directives given to them, almost everyone (97.1%) responded affirmatively. Low mean pain levels were observed before and after taking instructions, and do not differ significantly in one month of their administration (3.2 versus 3.3 units, respectively, p>0.05). According to SCAI, a significant increase in patients has not been found since before providing therapeutic directives with severe disease assessment (severe disease before 26.1% versus 47.8% after, p>0.05). According to the HBI, low average levels of the index are observed both before and after receiving instructions, without significantly differing in one month from their administration (5.53 versus 5.51, respectively, p>0.05). There was a non-significant increase in patients with moderate/severe anxiety symptomatology (20.0% versus 22.9%, p>0.05) as well as depression (24.3% versus 37.1%, p>0.05). Prior to instructions, increased educational level was associated with lower levels of pain (rho=-0.331, p<0.05) or longer periods of illness with a higher HBI index (rho = 0.334, p <0.05). Also, married life appears paradoxically associated with higher levels of depressive symptoms (before instructions rho=0.303, p<0.05) or pain (after instruction rho=0.209, p<0.05). In general, there are no significant differences in pain, QoL, anxiety or depression between patients with Crohn’s disease and those with ulcerative colitis (p>0.05). Conclusions: Indicator measurements before and after the instructions showed low mean levels of pain scales, disease symptomatology, QoL, anxiety and depression and non-significant changes in scales between the two phases, before and after administration, except for the increase in depressive symptoms. There was also a non-significant correlation with investigated potential factors, such as the basic characteristics of patients and those of their disease.