Διερεύνηση της μετατραυματικής εξέλιξης λόγω της πανδημίας Covid 19 στο νοσηλευτικό προσωπικό ενός Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου και της επίδρασης της στο βαθμό της εργασιακής ευημερίας του.

Abstract

Εισαγωγή: o αντίκτυπος της πανδημίας Covid-19 έχει δοκιμάσει σοβαρά τα συστήματα υγείας, παγκοσμίως και ειδικότερα τους επαγγελματίες υγείας, οι οποίοι καλούνται σε αντίξοες εργασιακές συνθήκες να ανταπεξέλθουν, αψηφώντας τις δυσκολίες και τις ελλείψεις και να προσφέρουν καθολικές και ποιοτικές υπηρεσίες φροντίδας. Η πανδημία του Covid-19 αποτελεί ένα τραυματικό γεγονός, το οποίο επηρεάζει την εργασιακή ευημερία των επαγγελματιών υγείας και ειδικότερα του νοσηλευτικού προσωπικού που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης των ασθενών με Covid-19. Σκοπός: η διερεύνηση της μετατραυματικής εξέλιξης λόγω της πανδημίας Covid-19 στο νοσηλευτικό προσωπικό ενός Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου και της επίδρασης της στο βαθμό εργασιακής ευημερίας του. Υλικό-Μέθοδος: Στην παρούσα διπλωματική εργασία υιοθετήθηκε ο σχεδιασμός της συγχρονικής περιγραφικής μελέτης (cross-sectional) με μερικές συσχετίσεις. Η μέθοδος που εφαρμόστηκε ήταν δειγματοληψίας ευκολίας. Πληθυσμό στόχο αποτέλεσαν 224 νοσηλευτές που εργάζονται σε ένα Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο της ελληνικής περιφέρειας. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο αυτοαναφοράς που περιλάμβανε την κλίμακα Μέτρησης της Μετατραυματικής Εξέλιξης, το Ερωτηματολόγιο Εργασιακής Ευημερίας PERMA Profiler και ερωτήσεις αναφορικά με τη πανδημία Covid 19. Έγιναν εκτιμήσεις των κατανομών συχνοτήτων των περιγραφικών χαρακτηριστικών ή των χαρακτηριστικών εργασίας και απασχόλησης των συμμετεχόντων νοσηλευτών και νοσηλευτριών στη μελέτη. Η σύγκριση κατανομών συχνοτήτων έγινε με τον υπολογισμό των 95% διαστημάτων εμπιστοσύνης (95%ΔΕ) ενώ εφαρμόστηκε έλεγχος ομοιογένειας κατανομής χ2 . Η ανάλυση των δεδομένων της παρούσας εργασίας έγινε με τη χρήση του προγράμματος IBM 26.0. Ως αποδεκτό επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε το 0,05. Αποτελέσματα: Στους 224 νοσηλευτές και νοσηλεύτριες της μελέτης, η Ανησυχία & ο Φόβος σχετικά με την πανδημία Covid-19 βρέθηκε σε μέτρια επίπεδα (μέση βαθμολογία 5,1±4,7). Η Εργασιακή Ευημερία τους βρέθηκε επίσης σε μέτρια προς υψηλά επίπεδα, με σημαντικά χαμηλότερη ευημερία τα Θετικά & Αρνητικά Συναισθήματα στο χώρο της Υγείας και υψηλότερη την Επίτευξη & την Εργασιακή Δέσμευση. Η Συνολική Μετατραυματική τους εξέλιξη βρέθηκε επίσης σε μέτρια επίπεδα (μέση βαθμολογία 54,8) ενώ οι μισοί περίπου (ή το 42,9%) του προσωπικού βίωσαν σε μεγάλο έως πολύ μεγάλο βαθμό (64+) Μετατραυματική εξέλιξη και μόλις 1,3% δεν βίωσαν στρες. Ως προς τις μονομεταβλητές συσχετίσεις η αυξημένη εργασιακή ευημερία σχετίζεται με το η Μετατραυματική εξέλιξη (p=0,009), ενώ η Μετατραυματική Εξέλιξη σχετίζεται με την αυξημένη Ανησυχία & Φόβο σχετικά με την πανδημία Covid-19 (p<0,001). Με την αυξημένη βαθμολογία Μετατραυματικής εξέλιξης δεν σχετίζεται σημαντικά κάποιο χαρακτηριστικό του προσωπικού (p>0,05), ενώ η Πνευματική Αλλαγή σχετίζεται με τα χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης ή με το προσωπικό ΔΕ και με τη θέση ευθύνης (p<0,05). Η αυξημένη εργασιακή ευημερία σχετίζεται με τις χαμηλότερες βαθμίδες ειδικότητας (ΤΕ & ΔΕ), με την Επικουρική ή μη μόνιμη θέση ή τα λιγότερα χρόνια εμπειρίας στην Υγεία (p<0,05). Η εργασιακή ευημερία σε πολυμεταβλητό επίπεδο σχετίζεται μονάχα με την ειδικότητα του προσωπικού (ΤΕ και ΔΕ) (άμεση επίδραση, β=0,52, p=0,024), ενώ οριακά μη σημαντικά σχετίζεται με την μικρότερη Ανησυχία & Φόβο σχετικά με την πανδημία Covid-19 (άμεση επίδραση, p=0,054), χωρίς να σχετίζεται (έμμεση επίδραση) από τον συνδυασμό Συνολικής Μετατραυματικής Εξέλιξης & Ανησυχίας/Φόβου σχετικά με την πανδημία Covid-19 (ως διαμεσολαβητής η Ανησυχία/Φόβος) (p>0,05).

Συμπεράσματα: Η πανδημία Covid-19 είχε αντίκτυπο στην εργασιακή ευημερία του νοσηλευτικού προσωπικού και οδήγησε στην εμφάνιση μετρίου βαθμού μετατραυματικής εξέλιξης. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα διευθυντικά στελέχη να κατανοήσουν τη σημασία της μετατραυματικής εξέλιξης και της επίπτωσης που αυτή έχει στην εργασιακή ευημερία των νοσηλευτών, ώστε να σχεδιάσουν στοχευμένες παρεμβάσεις μείωσης του φαινομένου, για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου δυναμικού και κατ επέκταση των συστημάτων υγείας.

Introduction: The impact of the Covid-19 pandemic has severely tested health systems, worldwide and in particular health professionals, who are called upon to cope in adverse working conditions, defying difficulties and shortcomings, to provide universal and quality care services. The Covid-19 pandemic is a traumatic event that affects the occupational well-being of health professionals, and in particular the nursing staff at the forefront of treating Covid-19 patients. Purpose: to investigate the Post-Traumatic Growth due to the Covid-19 pandemic in the nursing staff of a University General Hospital and its effect on the degree of occupational well-being. Material-Method: In the present dissertation the design of the synchronous descriptive study (cross-sectional) with some correlations was adopted. The method which used was convenience sampling. The target population was 224 nurses working in a Regional University General Hospital of a Greek region. An anonymous reference questionnaire was used to collect the data, which included the Post-Traumatic Evolution Scale, the Workplace PERMA Profiler Inquiry Questionnaire, and questions about the Covid-19 pandemic. Estimates of the frequency distributions of the descriptive or work and employment characteristics of the nurses participating in the study were made. The comparison of frequency distributions was done by calculating the 95% confidence intervals (95% CI) while a homogeneity test of x2 distribution was applied. The data in this work was analyzed using IBM 26.0. An acceptable significance level of 0.05 was set. Results: Of the 224 nurses in the study, Covid-19 pandemic Anxiety & Fear was moderate (mean score 5.1 ± 4.7). Their occupational well-being was also found to be moderate to high, with significantly lower well-being Positive & Negative Emotions in the field of Health and higher Achievement & Work Commitment. Their Total Post-Traumatic Growth was also found at moderate levels (average score 54.8) while about half (or 42.9%) of the staff experienced a large to very high degree (64+) Post-Traumatic Growth and only 1.3% they did not experience stress. In terms of univariate correlations, increased occupational well-being is associated with Post-Traumatic Growth (p = 0.009) while Post-Traumatic Growth is associated with increased Anxiety & Fear about the Covid-19 pandemic (p <0.001). The increased score of Post-Traumatic Growth is not significantly related to any characteristic of the staff (p> 0.05) while the Spiritual Change is related to the lower levels of education or to the staff (AN) and the position of responsibility (p <0.05). Increased occupational well-being is associated with the lower levels of specialization (RN & AN), with the Auxiliary or non-permanent position or the fewest years of experience in Health (p <0.05). Total occupational well-being at a multivariate level is related only to the specialty of the staff (RN and AN) (direct effect, β = 0.52, p = 0.024) while marginally not significantly related to the least Anxiety & Fear about the Covid-19 pandemic (direct effect, p = 0.054) unrelated (indirect effect) to the combination of Post-Traumatic Growth & Anxiety / Fear about the Covid-19 pandemic (mediated by Anxiety / Fear) (p> 0.05). Conclusions: The Covid-19 pandemic had an impact on the occupational well-being of nursing staff and led to a moderate degree of post-traumatic growth. It is particularly important for managers to understand the importance of post-traumatic growth and its impact on the occupational well-being of nurses, in order to design targeted mitigation interventions to enhance the resilience of human resources and consequently health systems.