Αισθητικές και αντιληπτικές παράμετροι του θορύβου στην σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής.

Abstract

Η εργασία αυτή έχει σαν αντικείμενό της τη σύνθεση ενός έργου ηλεκτροακουστικής μουσικής, με την χρήση ήχων που προέρχονται από το θορυβώδες ηχητικό τοπίο μιας μεγαλούπολης. Συχνά η ακρόαση μουσικής ή και ήχων προκαλεί την δημιουργία νοητικών "ηχητικών εικόνων" που συνδέουν τους ήχους αυτούς με την εμπειρία μας από τον κόσμο που ζούμε. Στη σύνθεση κάθε είδους ηχητικής τέχνης προκύπτουν αισθητικά και τεχνικά θέματα που σχετίζονται άμεσα με τον τρόπο που λειτουργεί η αντίληψη μας. Έτσι για την πραγματοποίηση αυτής της εργασίας, έγινε βιβλιογραφική έρευνα, πάνω σε θέματα αντίληψης του ήχου αλλά και σχετικά με την χρήση του θορύβου, στον χώρο της δυτικής μουσικής μέχρι σήμερα. Στην καθημερινή χρήση της γλώσσας χαρακτηρίζουμε ως θορύβους, ήχους που μας ενοχλούν και ιδιαίτερα αυτούς που είναι δυνατοί σε ένταση. Στην φυσική επιστήμη θόρυβος θεωρείται ένας σύνθετος ήχος με απροσδιόριστο συχνοτικό ύψος που αποτελείται από τυχαίους συνδυασμούς όλων των συχνοτήτων του ακουστικού φάσματος. Σε αυτή την εργασία ασχολούμαστε και με τις δύο ερμηνείες του όρου και αντιμετωπίζουμε τον θόρυβο σαν μια ανεξάντλητη πηγή ήχων. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της βιβλιογραφικής έρευνας που έγινε σχετικά με τον "θόρυβο" στα πλαίσια της ακουστικής αντίληψης και της χρήση του θορύβου στη σύγχρονη μουσική του 20ου αιώνα. Στο δεύτερο κεφάλαιο ασχολούμαστε με τους τρόπους ακρόασης, την αντίληψη και την μέθοδο κατηγοριοποίησης των ήχων της φασματομορφολογίας στην ανάλυση και την σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής. Στο τρίτο κεφάλαιο περιγράφεται η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε στη σύνθεση του έργου και παρουσιάζονται οι βασικές ιδέες που καθόρισαν το ηχητικό αποτέλεσμα αλλά και ευρήματα από την επεξεργασία του ηχητικού υλικού.