Προσδιορισμός της έκθεσης από ηλεκτρομαγνητικά πεδία σταθμών βάσης WiΜΑΧ.

Abstract

Οι τεχνολογίες ασύρματης δικτύωσης τα τελευταία χρόνια έχουν γνωρίσει σημαντική εξέλιξη, καθώς από τα πλεονεκτήματά τους επωφελούνται τόσο οι πάροχοι υπηρεσιών μετάδοσης δεδομένων, όσο και οι ιδιώτες ή οι απλοί χρήστες. Η ευκολία εγκατάστασης ενός ασύρματου δικτύου, οδήγησε στην ανάπτυξη σήμερα εκατομμυρίων δικτύων Wi-Fi σε ολόκληρο τον πλανήτη. Παρόλα αυτά, το Wi-Fi αντιμετωπίζει μειονεκτήματα που έρχεται να λύσει μια νέα τεχνολογία, η οποία ακούει στο όνομα WiMAX. Το 2003 η ΙΕΕΕ υιοθέτησε το πρότυπο 802.16™ γνωστό και σαν WiMΑΧ (Worldwide Interoperability for Microwave Access), ώστε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις για ασύρματη πρόσβαση ευρείας ζώνης. Το πρότυπο αυτό σχεδιάστηκε ώστε να λειτουργεί σε μια ευρεία μπάντα συχνοτήτων, η οποία εκτείνεται από 2 ως 66 GHz. Υποστηρίζει ταχύτητες μετάδοσης ως και 72 Mbps στον αέρα ενώ η πραγματική ταχύτητα στο Ethernet υπολογίζεται στα 50 Mbps. Οι αποστάσεις που μπορεί να καλυφθούν ξεπερνούν τα 50 Km σε συνθήκες οπτικής επαφής. Μια σημαντική διαφορά του προτύπου ΙΕΕΕ 802.16™ σε σχέση με το ΙΕΕΕ 802.11™ είναι ότι το πρώτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε συνθήκες μη οπτικής επαφής, φυσικά με ρυθμούς μετάδοσης πολύ χαμηλότερους των 50 Mbps. Ο σκοπός της παρούσας πτυχιακής είναι να παρουσιάσουμε στις βασικές τεχνικές έννοιες και στις εφαρμογές της ασύρματης τεχνολογίας WiMAX. Παρουσιάζονται τα τεχνικά χαρακτηριστικά του φυσικού στρώματος του πρωτοκόλλου, όπως αυτά έχουν προτυποποιηθεί από την ΙΕΕΕ. Από πλευράς εφαρμογών με το WiMAX, το γρήγορο Internet είναι διαθέσιμο σε κάθε σημείο μιας μεγάλης πόλης και στα περισσότερα τμήματα της χώρας. Μάλιστα οι ταχύτητες που υπόσχεται το WiMAX είναι τόσο υψηλές, ώστε εκτός από τη μετάδοση φωνής, το πιθανότερο είναι ότι θα καταστεί εφικτή και η βιντεοτηλεφωνία μέσω διαδικτύου. Επίσης σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο αξιολογούνται από πλευράς έκθεσης τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που δημιουργούνται από την λειτουργία σταθμών βάσης τύπου WiMAX.

Wireless networking technologies in recent years have seen important developments since the advantages benefit both data transmission service providers, and individuals or ordinary users. Ease of installation of a wireless network, led to the development of today millions of Wi-Fi networks throughout the world. Nevertheless, Wi-Fi has drawbacks that comes to solve a new technology that listens to the name WiMAX. In 2003, the IEEE 802.16™ standard adopted also known as WiMAX (Worldwide Interoperability for Microwave Access), in order to meet the requirements for broadband wireless access. This template was designed to operate in a wide band of frequencies stretching from 2 to 66 GHz. It supports transmission speeds up to 72 Mbps in air, and the actual speed at Ethernet is calculated at 50 Mbps. The distances that can be covered is above 50 Km in line of sight conditions. An important difference between the standard IEEE 802.16™ compared to IEEE 802.11™ is that the first that can be used in non-line of sight conditions, of course with much lower rates than 50 Mbps. The purpose of this dissertation is to present the basic technical concepts and implementations of WiMAX wireless technology. The technical characteristics of the physical layer protocol, such as those that have been standardized by IEEE, are presented. In terms of applications with WiMAX, faster Internet is available at every point of a large city and in most parts of the country. Moreover the speeds promised the WiMAX is so high, so as except for the transmission of voice, chances are that it will be possible and for video telephony via the Internet. Also, the purpose of this work is to study how the electromagnetic fields generated by WiMAX base stations can be evaluated in terms of exposure.