Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο 38 (Δ.Λ.Π. 38) - Άυλα περιουσιακά στοιχεία.

Abstract

Τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα είναι κανόνες διεθνούς παραδοχής και αναγνώρισης που περιγράφουν τα στοιχεία και τις πληροφορίες που πρέπει να παρατίθενται στις οικονομικές καταστάσεις μιας επιχείρησης. Ο ρόλος των άυλων περιουσιακών στοιχείων έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και έχει γίνει σημαντικότερος για την λειτουργία και την ευημερία πολλών τύπων επιχειρήσεων. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει βιβλιογραφικά το Διεθνές λογιστικό πρότυπο 38 και να αναλυθούν οι κανόνες που διέπουν τη λογιστική παρακολούθηση των άυλων περιουσιακών στοιχείων σύμφωνα µε το Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο 38. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε ήταν μέσα από την επισκόπηση της βιβλιογραφίας να βρεθούν τα θετικά αλλά και τυχόν προβλήματα και περιορισμοί από την εφαρμογή του προτύπου και στην συνέχεια μέσω πρακτικών εφαρμογών να δοθεί μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της εφαρμογής του. Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πολυπλοκότητα του χειρισμού των άυλων περιουσιακών στοιχείων, που απορρέει από την υποκειμενική και µη απτή τους φύση δεν επιτρέπει την απόλυτη εναρμόνιση τους στο περιβάλλον της οικονομικής οντότητας. Τέλος προτείνεται να πραγματοποιείται λεπτομερής αναθεώρηση όλων των αυλών στοιχείων για να μπορούμε να εκτιμήσουμε εάν κατά πόσο τα εν λόγω στοιχεία μπορούν να καταχωρηθούν σαν άυλα στοιχεία του ενεργητικού και να αποσβεστούν ή να καταχωρηθούν στις δαπάνες σαν έξοδα όταν πραγματοποιούνται.

International Accounting Standards are rules of international acceptance and recognition that describe the information and information that should be listed in a company's financial statements. The role of intangible assets has increased in recent years and has become more important for the operation and prosperity of many types of businesses. The aim of this paper is to study the International Accounting Standard 38 bibliographically to analyze the rules governing the accounting monitoring of intangible assets in accordance with the International Accounting Standard 38. The methodology that was followed was through the review of the literature to find the positive but also any problems and limitations from the application of the standard and then through practical applications to give a more complete picture of its application. The paper concludes that the complexity of handling intangible assets arising from their subjective and tangible nature does not allow for their absolute harmonization with the environment of the entity. Finally, it is suggested that a detailed review of all yard data be carried out so that we can assess whether these items can be recorded as intangible assets and depreciated or recorded as an expense.