Η επίδραση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας στην ετοιμότητα φοιτητών νοσηλευτικής ως προς τη παροχή πρώτων βοηθειών.

Abstract

Εισαγωγή: Μία από τις πιο βασικές και απαραίτητες γνώσεις ενός επαγγελματία υγείας είναι η παροχή Α΄ βοηθειών. Στην Ελλάδα, από την έναρξη της αναστολής των εκπαιδευτικών διαδικασιών που εφαρμόσθηκε λόγω της πανδημίας, η ανάπτυξη πρακτικών δεξιοτήτων στους φοιτητές Νοσηλευτικής δεν ήταν δυνατή, καθώς η σύνδεση με το κατάλληλο περιβάλλον μάθησης απαγορεύθηκε, λόγω της μεγάλης διασποράς του ιού. Με την έναρξη αυτής της αλλαγής, κρίθηκε απαραίτητη η εισαγωγή της εξ αποστάσεως διδασκαλίας για την συνέχιση των μαθημάτων, με αποτέλεσμα την αδυναμία της πρακτικής εξάσκησης σε προπλάσματα του μαθήματος των Πρώτων Βοηθειών. Σκοπός: Η διερεύνηση των γνώσεων καθώς και της πρακτικής και ψυχολογικής ετοιμότητας των φοιτητών Νοσηλευτικής που διδάχθηκαν εξ αποστάσεως το μάθημα της Επείγουσας Νοσηλευτικής – Α΄ βοήθειες, συγκριτικά με φοιτητές που το διδάχθηκαν δια ζώσης μέσω της εξάσκησης σε προπλάσματα παρελθοντικά, με στόχο την εύρεση πιθανών διαφορών που υπάρχουν στην διαδικασία εφαρμογής Α΄ βοηθειών, λόγω της έλλειψης πρακτικής εξάσκησης από την Πανδημία του Covid-19. Υλικό & Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν 150 φοιτητές Νοσηλευτικής του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου. Κλήθηκαν να απαντήσουν ένα ανώνυμο, σύντομο ερωτηματολόγιο χωρισμένο σε 5 ενότητες, σχετικά με τις γνώσεις και την ετοιμότητα τους για παροχή πρώτων βοηθειών. Πιο συγκεκριμένα, υπήρξαν δύο ίσες ομάδες φοιτητών, εκ των οποίων η μία διδάχθηκε το μάθημα εξ αποστάσεως ενώ η άλλη με δια ζώσης παλαιότερα. Αποτελέσματα: Το 81,3% (122) του συνολικού δείγματος ήταν γυναίκες και το 18,7% (28) άνδρες. Οι φοιτητές της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είναι λιγότερο πρόθυμοι να παρέχουν Α΄ Βοήθειες στο άμεσο μέλλον. (p=0,000) Οι κύριοι λόγοι ήταν η έλλειψη γνώσεων και ο φόβος εφαρμογής λανθασμένης τεχνικής σε ένα θύμα (p=0,020). Συμπεράσματα: Η ομάδα φοιτητών της εξ αποστάσεως διδασκαλίας παρουσίασε στατιστικά σημαντική χαμηλότερη ετοιμότητα για παροχή Α΄ Βοηθειών, συγκριτικά με την ομάδα που είχε διδαχθεί το μάθημα των Α΄ Βοηθειών σε προπλάσματα στο παρελθόν. Οι φοιτητές της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης φάνηκε να χρειαζόταν καθοδήγηση σε μια πιθανή μελλοντική παρέμβαση. Οι γνώσεις του συνολικού δείγματος ήταν καλές, αν και θεωρούνται θεωρητικά και όχι πρακτικά επαρκείς.

Introduction: One of the most basic and necessary knowledge of a health professional is the provision of first aid. In Greece, since the beginning of the suspension of educational procedures implemented due to the pandemic, the development of practical skills in Nursing students wasn’t possible, as the connection to the appropriate learning environment was prohibited, due to the large spread of the coronavirus. With the beginning of this change, it was deemed necessary to introduce the distance learning for the continuation of the courses, resulting in the impossibility of practical training in models in the first aid course. Purpose: The investigation of the knowledge as well as the practical and psychological readiness of the Nursing students who were taught remotely the course of “Emergency Nursing – First Aid”, compared to students who were taught it through the practice of models in the past, with the aim of are in the process of implementing first aid, due to the lack of practice from the Covid-19 Pandemic. Material and methodology: Τhe sample consisted of 150 Nursing students studying at the Hellenic Mediterranean University of Crete. They were asked to answer an anonymous, short questionnaire divided into 5 sections based on their knowledge and readiness for first aid. More specifically, there were two equal groups of students, one of whom taught with e-learning the course of first aid, while the other with the face-to-face method in the past. Results: 81,3% (122) of the sample were women and 18,7% (28) were men. The distance education students are less willing to intervene to provide first aid soon (p=0,000). The main reasons for not applying first aid by these students, were the lack of knowledge and the fear of applying the wrong technique to a victim (p=0,020). Conclusion: The group of distance learning students showed a statistically significant lower readiness to provide first aid, compared to the group that had been taught the course of first aid in models, in the past. Distance learning students seemed to need guidance in a possible future intervention. The knowledge of the overall sample was good, although it is considered theoretically sufficient, not practical.