Λάθη κατά την αντιπηκτική θεραπεία με ηπαρίνη.

Abstract

Εισαγωγή: Η ηπαρίνη αποτελεί αντιπηκτικό φάρμακο για περισσότερα από ογδόντα χρόνια και βρίσκεται στην λίστα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (World Health Organization) των βασικών φαρμάκων. Παρά την διαθεσιμότητα άλλων αντιπηκτικών όπως η ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους (LMWH), η βαρφαρίνη, άλλοι άμεσοι αναστολείς θρομβίνης και η μη κλασματοποιημένη ηπαρίνη παραμένει η θεραπευτική επιλογή, ειδικά σε χειρουργικές επεμβάσεις όπως η καρδιοπνευμονική παράκαμψη (Messmore 2012). Η ηπαρίνη είναι ένας όξινος πολυσακχαρίτης που υπάρχει σε φυσιολογικές συνθήκες στα μαστοκύτταρα και τα βασεόφιλα κύτταρα. Η χορήγηση της ηπαρίνης γίνεται μόνο παρεντερικά (ενδοφλέβια υπό μορφή νατριούχου άλατος, υποδόρια υπό μορφή άλατος με νάτριο, ασβέστιο ή μαγνήσιο). Στην κυκλοφορία η ηπαρίνη συνδέεται με τα λευκώματα του πλάσματος. Ο χρόνος ημίσειας ζωής είναι βραχύς για την ενδοφλέβια χορηγούμενη ηπαρίνη (60-90 λεπτά ανάλογα με τη δόση), ενώ με την υποδόρια χορήγηση η στάθμη στο αίμα είναι ικανή μέχρι και 8 ώρες μετά τη χορήγηση επειδή η ηπαρίνη απορροφάται προοδευτικά. Ένα μέρος της χορηγούμενης ηπαρίνης αδρανοποιείται από το ήπαρ και ένα ποσοστό της αποβάλλεται από τα ούρα είτε αυτούσιο είτε υπό τη μορφή μεταβολιτών (Γιάννης Χρ. Μελέτης 2009). Σκοπός: Σκοπός της συστηματικής βιβλιογραφικής ανασκόπησης, είναι η καταγραφή των λαθών που προκύπτουν κατά την αντιπηκτική θεραπεία με ηπαρίνη και συναφή αντιπηκτικά φάρμακα, αλλά και η πρόληψη των λαθών αυτών. Μεθοδολογία: Πρόκειται για συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση, στην οποία θα μελετηθούν δείγματα λαθών στον τρόπο χορήγησης ηπαρίνης και άλλων αντιπηκτικών φαρμάκων. Θα αναζητηθούν επιστημονικά άρθρα και μελέτες των τελευταίων 10 ετών. Για τα δείγματα θα διεξαχθεί εκτεταμένη αναζήτηση στην Ελληνική και διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία ακολουθώντας βασικές πηγές αναζήτησης και συγκεκριμένα στην ηλεκτρονική βάση PubMed που αποτελούν δημοσιεύσεις σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά και χρησιμοποιήθηκαν λέξεις κλειδιά όπως ηπαρίνη, αντιπηκτική θεραπεία, λάθη, θεραπευτική χρήση. 3 © 2020, Τμήμα Νοσηλευτικής, Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο Αποτελέσματα: Αναλύθηκαν συνολικά 8 άρθρα μέσω συγκριτικών πινάκων και αναλύθηκαν τα λάθη που γίνονται κατά την αντιπηκτική θεραπεία με ηπαρίνη, οι ομοιότητες και οι διαφορές που υπάρχουν σε αυτά αλλά και η ισχύ τους από το σοβαρότερο στο λιγότερο σοβαρό. Σύμφωνα με τα ευρήματα των άρθρων αυτών, εκτιμήθηκε ότι η υγεία των ασθενών που λαμβάνουν θεραπεία με ηπαρίνη σε τυχόν λάθος επηρεάζεται στο μέγιστο βαθμό. Όμως αναφέρθηκαν και τρόποι που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι νοσηλευτές για την σωστή χορήγηση αντιπηκτικής θεραπείας με ηπαρίνη. Συμπεράσματα: Τα λάθη που γίνονται από τους επαγγελματίες υγεία κατά την αντιπηκτική αγωγή είναι πολύ επιβλαβές για την υγεία των ασθενών που δέχονται την θεραπεία. Κάθε επαγγελματίας υγείας πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένος για την σημαντικότητα του φαρμάκου που πρόκειται και χορηγήσει και για τις επιπτώσεις που μπορεί να επέλθουν στον ασθενή η μη σωστή χρήση του.

Introduction: Heparin has been an antioxidant drug for over eighty years and is on the World Health Organization's (WHO) list of essential medicines. Although antimicrobials such as low molecular weight heparin (LMWH), warfarin, other direct thrombin inhibitors, and non-tubercular heparin remains the therapeutic option, especially in surgical interventions such as cardioversion. Heparin is an acid polysaccharide that is present in normal cells and mast cells. Heparin is administered only intravenously (sodium in sodium salt, subcutaneously in salt form with sodium, calcium or magnesium). In the circulation, heparin is associated with plasma albumin. The half-life is short for intravenously administered heparin (60-90 minutes depending on dose), whereas subcutaneous administration of blood is capable of up to 8 hours after administration because heparin is absorbed gradually. Part of the administered heparin is inactivated by the liver and a proportion of it is excreted in the tail either by itself or in the form of metabolites. Aim: The purpose of the systematic literature review is to record the errors that occur during anticoagulation with heparin and related anticoagulants, as well as to prevent these errors Methodology: This is a systematic literature review, which will examine samples of errors in the administration of heparin and other anticoagulants. Scientific articles and studies of the last 10 years will be sought. The samples will be searched extensively in Greek and international scientific literature following basic search sources and in particular PubMed online, Scopus which are publications invalid scientific journals and used keywords such as Heparin AND anticoagulants therapy, errors, AND therapeutic use. Results: A total of 8 articles were analyzed through comparative tables and analyzed the errors made in anticoagulation with heparin, their similarities and differences, and their power from the most severe to the least severe. According to the findings of these articles, it has been estimated that the health of patients receiving heparin in error is largely affected. However, there were also ways that nurses should follow the proper administration of anticoagulant therapy with heparin.

Conclusions: Mistakes made by health professionals in anticoagulation are very detrimental to the health of patients receiving treatment. Every healthcare practitioner must be fully aware of the importance of the medicine being administered and administered and of the consequences for the patient of improper use.