Αυτό-αξιολόγηση του τραύματος των γυναικών που έχουν βιώσει έμφυλη βία.

Abstract

Η έμφυλη βία, συνταράσσει τα θεμέλια της κοινωνίας, παρά τους αγώνες που έχουν γίνει για την επίτευξη της ανεξαρτησίας και της ισότητας των δύο φύλων και τα σημάδια που αφήνει έχουν σημαντικό αντίκτυπο τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική ζωή του θύματος. Η έλλειψη ισότητας και η κοινωνική αντίληψη που επικρατεί σε πολλά θέματα, σίγουρα είναι κατά κόρον λόγοι που παροτρύνουν τέτοιου είδους δυσλειτουργίες. Η κακοποίηση των γυναικών και ιδιαίτερα μέσα στην περίοδο της πανδημίας του COVID-19, λόγω του εγκλεισμού, της καταπίεσης, του φόβου, και της αποξένωσης αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Η βία λοιπόν κατά των γυναικών είναι σίγουρα ένα φαινόμενο που συνοδεύει όλη την ανθρώπινη ιστορία ανά τους αιώνες και παρουσιάζει σημαντική κοινωνικοοικονομική ποικιλομορφία. Επηρεάζει όλες τις γυναίκες παγκοσμίως, εφόσον δεν σχετίζεται με πολιτικά ή πολιτιστικά σύνορα, οικονομικά πλαίσια και θρησκευτικούς, εθνικούς και εκπαιδευτικούς θεσμούς. Στην καθημερινή ζωή παρατηρούνται πολλά είδη ανισοτήτων, που υποβοηθούν αυτό το φαινόμενο, τόσο στο εργασιακό περιβάλλον, όσο και στο οικογενειακό, με έμφαση στις συζυγικές σχέσεις. Έτσι, αποκτά πολλαπλές μορφές όπως ο βιασμός, η σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, οι απειλές για πρόκληση σοβαρής βλάβης, καθώς και η εκμετάλλευση μέσω ηλεκτρονικών πορνογραφικών μέσων. H κακοποίηση των γυναικών αποτελεί μια από τις κύριες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πάρα ταύτα όμως παραμένει στην αφάνεια των κοινωνικών προβλημάτων που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης. Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες η νομοθεσία έχει αλλάξει προσπαθώντας να καλύψει και να προστατεύσει τα γυναικεία δικαιώματα, η εφαρμογή της όμως επί του πρακτέου δυστυχώς πάσχει ακόμα. Παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία για την εκτίμηση της ζημίας που προκύπτει από την έμφυλη βία, μπορεί να αναφερθεί ότι τα θύματα έμφυλης βίας έχουν συχνά υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Οι κοινωνικές επιπτώσεις που υφίστανται είναι η περιθωριοποίηση, στιγματισμός, και αποξένωση του θύματος και ως εκ τούτου η συμμετοχή των γυναικών στην δημόσια ζωή και η συνεισφορά τους στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη είναι ιδιαίτερα μειωμένες. Οι διαστάσεις της έμφυλης βίας είναι τεράστιες, εφόσον τα ποσοστά είναι υψηλά και οι επιπτώσεις ως προς τα θύματα σοβαρές. Το φαινόμενο είναι έντονο, με τάσεις κλιμάκωσης, ενώ ακόμα και σήμερα συγκαλύπτεται, κάνοντας έκδηλη την αδυναμία της κοινωνίας και των φορέων της να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα που η ίδια κατά βάση δημιουργεί και αναπαράγει. Η παρακάτω έρευνα είχε τη μορφή αυτό αξιολόγησης του τραύματος των γυναικών που έχουν βιώσει έμφυλη βία με την πιλοτική εφαρμογή του εργαλείου Αυτό-αξιολόγηση του τραύματος-Οδηγός Ανάρρωσης (START). Τα αποτελέσματα που προέκυψαν συγκεντρωτικά, αφορούσαν τη μειωμένη ενέργεια και συγκέντρωση των γυναικών για την εκπόνηση διαφόρων ενεργειών, το αίσθημα αποτυχίας, απογοήτευσης και έλλειψης ικανοποίησης σχετικά με τον ίδιο τους τον εαυτό. Επιπλέον, το συνεχές αίσθημα αναστάτωσης, η δυσκολία στον ύπνο ή και το αντίθετο, ο φόβος, η αστάθεια και η συνεχής αποφυγή εξωτερικών ερεθισμάτων που τους θύμιζαν μια στρεσογόνο κατάσταση, ήταν μερικά από τα επιπλέον είδη τραυμάτων που αναφέρθηκαν. Τέλος, φαίνεται ότι η πλειοψηφία των γυναικών της έρευνας είχαν επισκεφθεί στο πρόσφατο παρελθόν κάποιον γενικό ιατρό ή είχαν λάβει φροντίδα ψυχικής υγείας και εμφάνισαν πρόβλημα στην έκφραση των αναγκών τους. Ολοκληρώνοντας, η κοινωνική εργασία μπορεί σε ατομικό επίπεδο να συμβάλλει στην ψυχολογική υποστήριξη, στην ψυχοθεραπεία και την αυτοπραγμάτωση, στην συνεχή ανακάλυψη τρόπων και μέσων τα οποία βοηθούν στην ανάκαμψη και την αυτό-βελτίωση, όπως και την σταθερή διατήρηση αυτών, ενώ σε επίπεδο κοινωνίας, προάγει την επίλυση των προβλημάτων στις ανθρώπινες σχέσεις, την ενδυνάμωση και την κοινωνική αλλαγή προοδευτικά, χρησιμοποιώντας θεωρίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των κοινωνικών συστημάτων.

Gender-based violence shakes the foundations of society, despite the struggles that have been made to achieve the independence and equality of the two sexes, and the scars it leaves have a significant impact on both the personal and social life of the victim. The lack of equality and the social perception that prevails on many issues are certainly reasons that encourage such malfunctions. The abuse of women and especially during the period of the COVID-19 pandemic, due to confinement, oppression, fear, and alienation has greatly increased. So violence against women is certainly a phenomenon that accompanies all human history throughout the centuries and presents significant socio-economic diversity. It affects all women worldwide, regardless of political or cultural borders, economic contexts and religious, national and educational institutions. In everyday life, many kinds of inequalities are observed, which contribute to this phenomenon, both in the work environment and in the family, with an emphasis on marital relations. Thus, it takes multiple forms such as rape, sexual harassment and abuse, threats of serious harm, as well as exploitation through electronic pornography. The abuse of women is one of the main violations of human rights, yet it remains in the obscurity of the social problems that need immediate treatment. Only in recent decades has the legislation changed in an attempt to cover and protect women's rights, but its application in practice unfortunately still suffers. Although there is no evidence to estimate the damage resulting from gender-based violence, it can be stated that victims of gender-based violence often have a degraded quality of life. The social effects that exist are the marginalization, stigmatization, and alienation of the victim and therefore the participation of women in public life and their contribution to economic and social development are highly reduced. The dimensions of gender-based violence are enormous, as the rates are high and the impact on victims is severe. The phenomenon is intense, with escalating tendencies, while even today it is concealed, manifesting the inability of society and its agencies to provide a solution to a problem that society basically creates and reproduces. The following research took the form of self-assessment of the trauma of women who have experienced gender-based violence with the pilot application of the Self-Assessment of Trauma-Recovery Guide (START) tool. The results obtained collectively, related to the reduced energy and concentration of the women for the preparation of various actions, the feeling of failure, disappointment and lack of satisfaction regarding themselves. In addition, the constant feeling of disturbance, difficulty in sleeping or the opposite, fear, instability and constant avoidance of external stimuli that reminded them of a stressful situation, were some of the additional types of trauma reported. Finally, it seems that the majority of women in the survey had recently visited a general practitioner or received mental health care and had a problem expressing their needs. In conclusion, social work can contribute at the individual level to psychological support, psychotherapy and self-actualization, to the continuous discovery of ways and means that help recovery and self-improvement, as well as to their stable maintenance, while at the societal level, it promotes the solving problems in human relations, empowerment and social change progressively, using theories of human behavior and social systems.