Διερεύνηση της επίπτωσης της εφαρμογής παρεντερικής και εντερικής σίτισης σε Παιδιατρική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νότιου Αιγαίου.

Abstract

Εισαγωγή:Σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς, η πρόληψη της δυσθρεψίας θα πρέπει να θεωρείται πρώτη προτεραιότητα καθώς επηρεάζει σε καταστροφικό βαθμό την πορεία μίας βαριάς νόσου. Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίπτωσης της εφαρμογής εντερικής και παρεντερικής σίτισης σε παιδιατρική μονάδα εντατικής θεραπείας του νότιου Αιγαίου, καθώς επίσης και της δυσγλυκαιμίας σε σχέση με τη θνησιμότητα και τη νοσηρότητα σε βαρέως πάσχοντα παιδιά. Μέθοδος-Υλικό:Ως ερευνητικό εργαλείο χρησιμοποιήθηκαν οι ιατρικοί φάκελοι των παιδιατρικών ασθενών και πεδίο μελέτης ήταν η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων (ΜΕΘΠαίδων) του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ). Το τελικό δείγμα μας ήταν 245 ιατρικοί φάκελοι παιδιών και εφήβων που νοσηλεύτηκαν στην ΜΕΘΠαίδων του ΠΑΓΝΗ και έλαβαν εντερική ή/και παρεντερική ή/και peros σίτιση. Αποτελέσματα: Από τους 245 παιδιατρικούς ιατρικούς φακέλους το 58% άνηκε σε άρρενες. Η πιο συχνή αιτία εισαγωγής ήταν οι παθολογικές αιτίες. Υψηλότερο ποσοστό διασωλήνωσης παρατηρήθηκε στις τραυματικής εγκεφαλικής βλάβης (78,1%) και στις παθολογικές αιτίες εισαγωγής (53,5%) (p=0,001). Περισσότερες ημέρες νοσηλείας παρατηρήθηκαν στους παιδιατρικούς ασθενείς που λάμβαναν συνδυαστικά εντερική με peros διατροφή (p<0,001). Έπειτα το μεγαλύτερο ποσοστό του δείγματος (70,2%) εμφάνισαν υπεργλυκαιμία. Η υπεργλυκαιμία παρατηρήθηκε κυρίως στους παιδιατρικούς ασθενείς που σιτίζονταν με εντερική ή με συνδυασμό εντερικής με peros διατροφής, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά υπογλυκαιμίας ή συνδυασμού υπογλυκαιμίας και υπεργλυκαιμίας παρατηρήθηκαν σε όσους σιτίζονταν με παρεντερική διατροφή (p=0,006). Οι μετρήσεις γλυκόζης σχετίστηκαν με την ηλικία (p=0,013), τις ημέρες παραμονής στον αναπνευστήρα (p=0,002) και ιδιαίτερα με τις ημέρες νοσηλείας (p<0,001). Τέλος μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής στον αναπνευστήρα παρατηρήθηκε στους παιδιατρικούς ασθενείς που λάμβαναν εντερική ή συνδυασμό εντερικής με peros διατροφής (p=0,002). Δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική σχέση μεταξύ μετρήσεων γλυκόζης με λοιμώξεις και θνησιμότητα. Συμπεράσματα: Στην μελέτη αυτή βρέθηκαν συσχετίσεις μεταξύ των τρόπων διατροφής με την διάρκεια παραμονής στον αναπνευστήρα, τις ημέρες νοσηλείας και την δυσγλυκαιμία. Επίσης βρέθηκαν συσχετίσεις μεταξύ της δυσγλυκαιμίας με την ηλικία, τη διάρκεια παραμονής στον αναπνευστήρα και τις ημέρες νοσηλείας, αλλά όχι μεταξύ της δυσγλυκαιμίας με την θνησιμότητα ή τις λοιμώξεις.

Introduction: In severely ill patients, prevention of malnutrition should be considered a top priority as it has a devastating effect on the course of a severe illness. Purpose: The purpose of this study is to investigate the impact of the implementation of enteral and parenteral nutrition in a pediatric intensive care unit in the southern Aegean and dysglycemia in relation to mortality and morbidity in severely ill children. Materials and Methods: The medical files of pediatric patients were used as a research tool and the whole research was conducted in the Pediatric Intensive Care Unit (PICU) of Heraklion University General Hospital (PaGNI). The final sample consists of 245 medical records of children and adolescents who were hospitalized at the Pediatric ICU and received enteral and/or parenteral and/or peros feeding. Results: Of the 245 pediatric medical records, 58% belonged to male patients while the most common reason for admission to the hospital were pathological causes. The highest rate of intubation was observed in traumatic brain injury (78,1%) and in pathological causes of admission (53,5%) (p=0,001).The longest length of hospital stay was observed in pediatric patients receiving a combination of enteral and peros nutrition (p<0,001). We also noticed that 70,2% of patients developed hyperglycemia which was observed mainly in pediatric patients who were fed enterally or with a combination of enteral and peros feeding while higher rates of hypoglycemia, or a combination of hypoglycemia and hyperglycemia, were observed in patients fed parenterally (p = 0,006). Glucose measurements were associated with age (p=0,013), number of days in the medical ventilator (p=0,002) and, mainly, number of days of hospitalization (p<0,001). Finally, the longest stay in the medical ventilator was observed in pediatric patients receiving enteral or a combination of enteral and peros nutrition (p=0,002). No statistically significant correlation was found between glucose measurements with infections and mortality. Conclusion: Our study supports our initial belief that there is a significant association between dietary patterns with the length of stay in the medical ventilator, the days of hospitalization and dysglycemia. Correlations were also found between dysglycemia with age, length of stay in the medical ventilator and days of hospitalization but not between dysglycemia with mortality or infections.