Διαβήτης και Αγγειοπάθειες: Επίδραση του τρόπου ζωής.

Abstract

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί μία νόσο που απειλεί όλο και περισσότερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού. Η αύξηση των ατόμων που πάσχουν από την πάθηση αυτή αποδίδεται σε γενετικούς αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως η κακή διατροφή, η καθιστική ζωή και γενικότερα ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής. Ο πιο συχνός τύπος διαβήτη είναι ο διαβήτης τύπου 2 (περίπου 90%) και ακολουθούν ο διαβήτης τύπου 1 (5-10%) και ο διαβήτης κυήσεως. O σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 οφείλεται στην καταστροφή́ των β-κυττάρων του παγκρέατος με αποτέλεσμα την έλλειψη ινσουλίνης. Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται κυρίως στην παχυσαρκία με αποτέλεσμα την μείωση της ευαισθησίας των κυττάρων στην ινσουλίνη. Η σταδιακή μείωση της έκκρισης ινσουλίνης που απαιτείται για τον φυσιολογικό μεταβολισμό έχει αποτέλεσμα τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία). Όσο αφορά τον σακχαρώδη διαβήτη κυήσεως εμφανίζεται στην περίοδο της εγκυμοσύνης για πρώτη φορά και είναι πλήρως αναστρέψιμος. Τα συμπτώματα της χαρακτηρισμένης υπεργλυκαιμίας περιλαμβάνουν την πολυουρία, την πολυδιψία, την απώλεια βάρους, μερικές φορές με πολυφαγία και θολή όραση. Η εξασθένηση και η ευαισθησία σε ορισμένες λοιμώξεις μπορεί επίσης να συνοδεύει τη χρόνια υπεργλυκαιμία. Ο διαβήτης έχει χρόνια πορεία και υπάρχει πιθανότητα ανάπτυξης επιπλοκών που μειώνουν το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς. Η μη σωστή ρύθμιση της νόσου μπορεί να προκαλέσει μακροαγγειακές επιπλοκές όπως καρδιομυοπάθεια, στεφανιαία αρτηριακή νόσο, περιφερική αγγειοπάθεια και θρόμβωση, και μικροαγγειακές επιπλοκές όπως νεφροπάθεια, νευροπάθεια και βλάβη του αμφιβληστροειδούς. Βέβαια, όσο καλύτερα ρυθμίζονται τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, οι πιθανότητες ανάπτυξης τέτοιων επιπλοκών μειώνονται. Η αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη έγκειται, πρώτον, στην αλλαγή του τρόπου ζωής. Ο ασθενής καλείται να ακολουθεί την σωστή διατροφή, να διακόψει το κάπνισμα και να ασκείται συστηματικά. Δεύτερον, οφείλει να ελέγχει συνεχώς τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα και να παίρνει την κατάλληλη θεραπεία. Σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 η χορήγηση ινσουλίνης είναι απαραίτητη ενώ σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 έλεγχος γίνεται αρχικά με την μείωση του σωματικού βάρους, με χορήγηση φαρμάκων και σε περίπτωση αποτυχίας με χορήγηση ινσουλίνης.

Diabetes mellitus is a disease that is threatening an increasingly part of the world population. The increase in people suffering from this condition is attributed to genetic as well as environmental factors such as malnutrition, sedentary living and generally unhealthy lifestyle. The most common type of diabetes is type 2 diabetes (about 90%) followed by type 1 diabetes (5-10%) and gestational diabetes. Type 1 diabetes is caused by the destruction of the pancreatic β-cells resulting in insulin deficiency. Type 2 diabetes is mainly caused by obesity resulting in a decrease in insulin sensitivity of the cells. The gradual decrease in insulin secretion required for normal metabolism results in high blood sugar levels (hyperglycaemia). With regard to gestational diabetes, it occurs for the first-time during pregnancy and is completely reversible. Symptoms of characterized hyperglycemia include polyuria, polydipsia, weight loss, sometimes with overeating and blurred vision. Chronic hyperglycemia causes susceptibility to infections and weakening. Diabetes has is chronic course and is likely to develop complications that reduce the life expectancy of the patient. Improper regulation of the disease can cause cardiovascular disease, kidney failure, retinal damage, nerve diseases and more. Of course, as blood sugar levels are better regulated, the chances of developing such complications are reduced. Tackling diabetes is about changing your lifestyle first. The patient is urged to follow proper nutrition, quit smoking and exercise regularly. Secondly, the patient must constantly monitor his blood sugar levels and receive appropriate treatment. In patients with type 1 diabetes, insulin administration is required, whereas in patients with type 2 diabetes, weight loss, medication administration and in case of failure insulin administration is required.