Ποιότητα ζωής και υποστηρικτικές ανάγκες υγείας σε επιβιώσαντες ασθενείς από καρκίνο.

Abstract

Εισαγωγή: H ποιότητα ζωής και η εκτίμηση των υποστηρικτικών αναγκών υγείας σε ασθενείς που έχουν ολοκληρώσει τη θεραπευτική αγωγή αποτελεί σημαντική νοσηλευτική πρακτική. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η καταγραφή της ποιότητας ζωής και των υποστηρικτικών αναγκών υγείας των επιβιωσάντων ασθενών από καρκίνο. Υλικό και μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 98 ογκολογικοί επιβιώσαντες ασθενείς, μέλη και φίλοι του ευ ζω, καθώς και επιβιώσαντες οι οποίοι προσέρχονταν για έλεγχο ρουτίνας στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία του ογκολογικού τμήματος μεγάλου επαρχιακού νοσοκομείου. Ο χρόνος διεξαγωγής της έρευνας από Φεβρουάριο έως Αύγουστο του 2020. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο SF-36 για την αυτοεκτίμηση της ποιότητας ζωής καθώς και το ερωτηματολόγιο NEQ για την εκτίμηση των αναγκών υγείας. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα IBM SPSS 26.0. Αποτελέσματα: Η πλειοψηφία των ασθενών ήταν γυναίκες (71,4%), το 43,9% όλων είχαν μέση ηλικία τα 58,9 χρόνια (±12,5), ενώ σχεδόν όλες/όλοι ήταν ελληνικής καταγωγής (94,9%). Στις κύριες συνιστώσες της ποιότητας ζωής με σημαντικά μεγαλύτερη μέση τιμή βρέθηκε η σωματική συνιστώσα έναντι χαμηλότερης της ψυχικής (p=0,040). Οι ασθενείς με αυξημένες ανάγκες (+12) βρέθηκαν να διαφέρουν από τους ασθενείς με μειωμένες (<12) στα επίπεδα της ποιότητας ζωής (p>0,05). Συνολικά, βρέθηκε μικρός αριθμός ασθενών με αυξημένες ανάγκες, ενώ παράλληλα ήταν αυξημένη η ποιότητα ζωής τους. Οι πληροφοριακές ανάγκες βρέθηκαν με χαμηλότερες καταγραφές. Η σωματική συνιστώσα της ποιότητας ζωής σχετίζεται σημαντικά με τις μικρότερες ηλικίες ασθενών, με το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης και με την έγγαμη κατάσταση (p<0,05). Τέλος, η αύξηση του χρόνου από τη διάγνωση της νόσου συνοδεύεται με μη σημαντική μείωση του αριθμού των αναγκών τους (p>0,05), στοιχείο που απαιτεί την σε περισσότερο λεπτομερή διερεύνηση της σχέσης τους. Συμπεράσματα: Σε επιβιώσαντες ασθενείς από τον καρκίνο μετά την πάροδο αρκετού διαστήματος από τη διάγνωση και τη διασφάλιση της επιβίωσης τους, οι υποστηρικτικές τους ανάγκες μειώνονται ή τουλάχιστον είναι λιγότερες από των αντίστοιχων ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπείες, ενώ ταυτόχρονα είναι αυξημένη η ποιότητα ζωής τους σε όλες τις συνιστώσες υγείας.

Introduction: Quality of life and the assessment of supportive health needs in patients who have completed treatment is an important nursing practice. Purpose: The purpose of this study is to record the quality of life and supportive health needs of surviving cancer patients. Material and method: The sample of the study consisted of 98 oncology survivors, members, and friends of the ‘’ΕΥ ΖΩ’’, as well as survivors who came for routine check-ups as outpatients at the oncology department of a large provincial hospital. The time of the survey was from February to August 2020. The SF-36 questionnaire on quality of life self-esteem and the NEQ questionnaire for the assessment of health needs were used to collect the data. IBM SPSS 26.0 was used for statistical analysis of the data. Results: The majority of patients were women (71.4%), 43.9% of all had an average age of 58.9 years (±12.5), while almost all were Greek citizens (94.9%). In the main components of quality of life with a significantly higher mean value was found the physical component versus lower in mental (p=0.040). Patients with increased needs (+12) were found to differ from patients with reduced (<12) quality of life levels (p>0.05). Overall, a small number of patients with increased needs were found while their quality of life was increased. The information needs were found with lower records. The physical component of quality of life is significantly related to younger patient age, higher level of education and married status (p<0.05). Finally, the increase in the time from the diagnosis of the disease is accompanied by an insignificant decrease in the number of their needs (p>0.05), which requires a more detailed investigation of their relationship. Conclusions: In surviving cancer patients after several years of diagnosis and ensuring survival, their support needs are reduced or at least fewer than those of the corresponding patients undergoing treatments, while at the same time their quality of life is increased in all health components.