Η συμβολή της κοινωνίας των πολιτών στην κοινωνική ένταξη των ασυνόδευτων ανήλικων στο Ηράκλειο Κρήτης.

Abstract

Ο σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας είναι η μελέτη των στάσεων και αντιλήψεων της κοινωνίας των πολιτών στην πόλη του Ηρακλείου απέναντι στα ασυνόδευτα παιδιά και ο τρόπος συμβολής τους στην κοινωνική τους ένταξη. Η έρευνα ακολούθησε την ποιοτική μέθοδο. Η επιλογή του δείγματος έγινε επιλεκτικά με σκόπιμη δειγματοληψία. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 10 (δέκα) υπεύθυνοι εθελοντικών οργανώσεων και Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται ή εδρεύουν στην πόλη του Ηρακλείου. Επίσης, στην έρευνα εφαρμόστηκαν θεματικοί άξονες ημι-δομημένης συνέντευξης. Το πρώτο μέρος των ερωτήσεων αφορούσε το προφίλ του φορέα και το δεύτερο μέρος τις στάσεις και αντιλήψεις του φορέα για τους ασυνόδευτους ανήλικους. Από τα αποτελέσματα της έρευνας προέκυψε ότι οι περισσότερες οργανώσεις είχαν θετική στάση απέναντι στα ασυνόδευτα παιδιά. Με σκεπτικισμό αντιμετωπίζει το θέμα η μειοψηφία. Ακόμη, αρκετές οργανώσεις φάνηκε να είναι πρόθυμες να συμβάλουν στην κοινωνική ένταξη των ασυνόδευτων παιδιών με τη συμμετοχή τους σε εθελοντικές δράσεις, περιβαλλοντικές και αθλητικές δραστηριότητες. Ήδη ορισμένες οργανώσεις έχουν εντάξει ασυνόδευτους ανήλικους στη δράση τους. Παρόλα αυτά αξίζει να διερευνηθεί περαιτέρω η ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση της κοινωνίας των πολιτών και ιδιαίτερα των εθελοντικών ομάδων σε σχέση με την κοινωνική ένταξη των ασυνόδευτων ανήλικων από την τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς και η στάση και ο τρόπος συμβολής αυτής στο δύσκολο αυτό έργο.

Τhe purpose of this research is to study the attitudes and perceptions of civil society in the city of Heraklion towards unaccompanied children and how they can contribute to their social integration. The research followed the qualitative method. The sample was selected selectively by deliberate sampling. The sample of the research consisted of 10 (ten) heads of voluntary organizations and NGOs active or located in the city of Heraklion. The research also covered the topics of a semi-structured interview. The first part of the questions was about the profile of the institution and the second part was about the attitudes and perceptions of the institution about unaccompanied minors. The results of the survey showed that most organizations had a positive attitude towards unaccompanied children. The minority is skeptical. Several other organizations appear to be willing to contribute to the social inclusion of unaccompanied children by participating in volunteer activities, environmental and sports activities. Some organizations have already included unaccompanied minors in their activities. However, it is worth further investigating the awareness and education of civil society and especially of volunteer groups regarding the social integration of unaccompanied minors by the local government, as well as its attitude and way of contributing to this difficult task.